Πέμπτη 20 Αυγούστου 2020

Η χρησικτησία στο Διεθνές Δίκαιο - Η σημασία της για την Ελληνική στρατηγική


Σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο η χρησικτησία είναι η δυνατότητα ενός ατόμου να αποκτήσει την κυριότητα κινητού ή ακίνητου αντικειμένου με την παρέλευση ενός χρονικού διαστήματος κατά το οποίο ο πραγματικός ιδιοκτήτης δεν το έχει διεκδικήσει. Αυτό είναι πολύ γνωστό στα χωριά γιατί έχει εφαρμοστεί συχνά για την αλλαγή κυριότητας σε αγροτεμάχια. Πολύ λιγότερο γνωστό είναι πως βασιζόμενη στη ρωμαϊκό δίκαιο η χρησικτησία εφαρμόζεται και στο διεθνές δίκαιο. 

Η χρησικτησία στα αγγλικά ονομάζεται prescription και για να αποφύγουμε κακοπροαίρετες διαφωνίες θα παραθέσω τον ορισμό στα αγγλικά από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

 Subject(s):

Sovereignty — Territory, acquisition and transfer — Territory, title

Published under the auspices of the Max Planck Foundation for International Peace and the Rule of Law under the direction of Rüdiger Wolfrum.

1 General international law recognizes two forms of prescription. The first deals with the acquiring of rights after a certain period of time and has been invoked in territorial disputes to transfer title to territory or sovereignty (Territory, Acquisition). Acquisitive prescription stems from the Roman law concept of usucapio. Usucapio required an object susceptible of ownership, a title even if defective, good faith (bona fide), possession which included physical control and the intent to possess as owner, and an uninterrupted possession during a certain period.

2 "Εxtinctive prescription" means the extinction of stale claims and obsolete

titles. This kind of prescription does not establish in favour of the possessor a new title of ownership which had not been existing before; "it simply extinguishes a former owner's rights to recover possession of the land"3 and therefore "operates negatively by eliminating the claim

of a person having a superior title."4 On the other hand, that kind of prescription which "is an instrument for the acquisition of property" has a different meaning: "it operates

positively, like a conveyance,"5 and is one of the modes of acquiring a

new title to property. It is accordingly called "acquisitive prescription."

This distinction between the two forms of prescription has also been

recognized in international law. But, since it is the purpose of this

study only to examine the process by which historic titles are being

established in accordance with international law, extinctive prescription will not be dealt with any further, and any subsequent reference to prescription should be understood in the sense of meaning

solely acquisitive prescription.

6. Prescription as a private law concept

As will be shown later, international lawyers originating in English speaking countries have, on the whole, endorsed the doctrine of international prescription, while continental European lawyers have been, as a rule, rather sceptical as to the admissibility of this doctrine in the

sphere of international law. 

Συνεπώς με βάση τον παραπάνω ορισμό, τις διενθολογικές μελέτες για την ισχύ του επιχειρήματος της χρησικτησίας με βάση το ρωμαϊκό δίκαιο και την ιστορική εφαρμογή της παραπάνω διαδικασίας σε κάμποσες περιοχές του κόσμου (η περιοχή της δυτικής Σαχάρας την οποία παράνομα κατέχει το Μαρόκο τα τελευταία 50 χρόνια είναι από τις πιο διάσημες, μαζί με την παράνομη κατοχή της βόρειας Κύπρου) παρατηρούμε ότι η αρχή της χρησικτησίας έχει κάποια διεθνή νομιμοποίηση η οποία την καθιστά επικίνδυνη για κράτη που έχουν ως μόνο όπλο τους το διεθνές δίκαιο. Το διεθνές δίκαιο πρέπει να το συνοδεύει κανείς με συμμαχίες που να παρέχουν μαλακή ισχύ και ικανές ένοπλες δυνάμεις να υπερασπιστούν το εθνικό έδαφος έναντι της όποιας απειλής. 

Εν προκειμένω στην περίπτωση της ανατολικής Μεσογείου τα όρια της μιας ή της άλλης υφαλοκρηπίδας μπορεί να παραβιαστούν και με το επιχείρημα της χρησικτησίας να χαραχτούν στο μέλλον εις βάρος μας εαν αφήσουμε την Τουρκία να στήσει πλατφόρμες άντλησης πετρελαίου στην περιοχή που σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο μας ανήκει. Η αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών μιας θαλάσσιας περιοχής από ένα κράτος είναι αδιαμφισβήτητα ένδειξη άσκησης πρωτογενούς κρατικής κυριαρχίας. 

Κλείνοντας θα πρέπει να θυμόμαστε πως η Ισλανδία διακινδύνευσε πόλεμο με την Αγγλία για τα δικαιώματα αλιείας της στους λεγόμενους “πολέμους του μπακαλιάρου” όταν τα αλιευτικά και η ακτοφυλακή της βρέθηκαν αντιμέτωπα με τον βρετανικό στόλο. Η θέση της Ελλάδας είναι απείρως καλύτερη από την αντίστοιχη της Ισλανδίας και της Τουρκίας πολύ χειρότερη από αυτή της Αγγλίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου