Ἡ ὀμιλία τοῦ Javier Milei στὸ Davos.

 

Παρακολουθῆστε τὴν ἐξαιρετικὴ ὀμιλία τοῦ προέδρου τῆς Ἀργεντινῆς στὸ Παγκόσμιο Οἰκονομικὸ Φόρουμ. Πρόκειται γιὰ μία ἱστορικὴ ὀμιλία ἡ ὁποία θὰ παίζει γιὰ πολλὰ χρόνια. 

Ἀπολαῦστε ὑπεύθυνα:

Ἰσραὴλ: Γῆ τῶν Ἑβραίων ἤ τῶν Ἀράβων;

 

Ἡ παρουσία τῶν Ἑβραίων στὴν περιοχὴ τῆς Ἰουδαίας ἐντοπίζεται ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων. Πολλοὶ ἱστορικοὶ ἀμφισβητοῦν τὴν Βίβλο ὡς πηγὴ ποὺ ἀποδεικνύει τὴν χρονικὴ περίοδο, ἀλλὰ σίγουρα ἐπιβεβαιώνεται ἡ παρουσία τους κατὰ τοὺς Ἑλληνιστικοὺς καὶ τοὺς Ῥωμαϊκοὺς χρόνους, ὁπότε καὶ ἐκδιώχθηαν ἀπὸ τὴ γῆ τους ἔπειτα ἀπὸ τὴν ἦττα τους στοὺς Ἰουδαιορωμαϊκοὺς πόλεμους τὸ 135 μ.Χ..

Οἱ μουσουλμάνοι ἐγκαταστάθηκαν πολὺ ἀργότερα στὴν περιοχή, ὅταν κατακτήθηκε ἀπὸ τοὺς Μαμελούκους τὸν 13^ο αἰώνα, ἐνῷ ἀπὸ τὸν 14^ο αἰώνα ξεκίνησαν οἱ μαζικὲς μετακινήσεις Ἑβραίων πρὸς τὴν Ἰερουσαλήμ, κυρίως ἀπὸ τὴν Ἱσπανία. Στὸ ἐνδιάμεσο ἡ περιοχὴ τῆς Ἰουδαίας κατακτήθηκε ἀπὸ Πέρσες, Βυζαντινούς, Σταυροφόρους καὶ Σελτζούκους.

Κομβικὸ σημεῖο στὸν Ἑβραϊκὸ χαρακτήρα τῆς σύγχρονης Ἰουδαίας ἀποτέλεσε τὸ ἔτος 1897, ὁπότε καὶ δημιουργήθηκε τὸ Σιωνιστικὸ κίνημα, μία προσπάθεια ἐπανασύστασης τοῦ νέου Ἑβραϊκοῦ κράτους μὲ σκοπὸ τὸν ἐπαναπατρισμὸ τῶν Ἑβραίων τῆς διασπορᾶς. Ἦταν ἕνα δίκαιο αἴτημα, στὸ ὁποῖο ὅμως ἀντιτίθεντο οἱ Βρετανοὶ ποὺ εἶχαν στὴν κατοχή τους τὴν Ἰουδαία στὶς ἀρχὲς τοῦ 20^ου αἰῶνος (μετὰ τὴν ἦττα τῶν Ὀθωμανῶν στὸν Α’ΠΠ).

Τὸ δικαίωμα δημιουργίας Ἑβραϊοῦ κράτους ἀναγνώριζε ἀκόμα καὶ ὁ ἴδιος ὁ… Χίτλερ, ὁ ὁποῖος ὑποστήριξε τὸν ἐποικισμὸ τῆς Ἰουδαίας μὲ τὴν χορήγηση κινήτρων στοὺς Ἑβραίους τῆς Γερμανίας πρὸς ἐθελούσια μετανάστευση στὴν Ἰουδαία. Τέτοιο παράδειγμα ἀποτελεῖ τὸ περίφημο «Σύμφωνο Χααβάρα» τὸ ὁποῖο ἦταν ἕνα σύμφωνο ἀνάμεσα στὴν Γερμανικὴ κυβέρνηση καὶ τὴν Ἑβραϊκὴ Κοινότητα τῆς Γερμανίας, καὶ μέσω αὐτοῦ τὸ Γερμανικὸ κράτος βοηθοῦσε τοὺς Ἑβραίους νὰ μεταναστεύσουν στὴν Παλαιστίνη.

Ὁ Χίτλερ μάλιστα πῆγε ἀκόμα ἕνα βήμα παραπέρα, ὑποστηρίζοντας χρηματικὰ καὶ ἐξοπλίζοντας τὶς ἔνοπλες ὀμάδες Σιωνιστικῆς ἀντίστασης ἐναντίον τῶν Βρετανῶν στὴν Ἰουδαία. Ἡ ὀργάνωση Λεχί, μὲ τὴ στήριξη τοῦ Γ’ Ῥάιχ ἀνέπτυξε δράση τόσο ἐναντίον τῶν Ἄγγλων κατακτητῶν ὅσο καὶ κατὰ τῶν Ἀράβων ἐποίκων. Σίγουρα τὰ κίνητρα τοῦ Χίτλερ ἦταν νὰ χτυπήσει τοὺς Βρετανοὺς καὶ ὄχι ἡ «ἀγάπη» του πρὸς τοὺς Ἑβραίους, ἀλλὰ καὶ μόνο ἡ ἀναγνώριση τῆς Ἑβραϊκότητος τῆς περιοχῆς ἀπὸ τὸν μεγαλύτερο ἀντισημίτη τοῦ 20^ου αἰῶνος, ἀποδεικνύει πὼς ἡ διεκδίκηση εἶναι βάσιμη καὶ μὲ τὸ παραπάνω. Πόσω μάλλον ἂν ἀναλογιστοῦμε τὶς στενὲς σχέσεις τοῦ Γ’ Ῥάιχ μὲ τὸ Ἰσλαμικὸ στοιχεῖο.

Μὲ τὴ δημιουργία τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραὴλ τὸ 1948, ἦταν λογικὸ νὰ ὑπάρξουν ἀντιδράσεις ἀπὸ τὸν Ἀραβικὸ κόσμο. Οἱ μουσουλμάνοι ποὺ ἐγκαταστάθηκαν ὡς κατακτητὲς 700 χρόνια νωρίτερα, ἦρθε ἡ ὥρα νὰ ἐπιστρέψουν τὰ ἐδάφη στοὺς γηγενεῖς κατοίκους τους. Ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο, οἱ συγκρούσεις ἔφεραν τὸν πρῶτο πόλεμο τὸ 1948, ὅταν ἡ Αἰγυπτος εἰσέβαλε ἀπὸ τὸ νότο καὶ ἡ Ἰορδανία ἀπὸ τὰ ἀνατολικά, καὶ κατέλαβαν τὴ Γάζα καὶ τὴ Δυτικὴ ὄχθη ἀντίστοιχα. Τὰ ἐδάφη ποὺ ἀφαιρέθηκαν ἀπὸ τὸ Ἰσραὴλ δημιούργησαν καὶ τὸ πρωτοεμφανιζόμενο «Παλαιστινιακὸ ἔθνος», δηλαδὴ τοὺς Ἄραβες ποὺ πῆραν τὸ ὄνομα ποὺ εἶχαν δώσει οἱ Ἄγγλοι στὴν περιοχὴ κατὰ τὴν κυριαρχία τους (ἀπὸ τοὺς Φιλισταίους ποὺ ζούσαν στὴν Ἰουδαία κατὰ τὴν ἀρχαιότητα).

Ἔκτοτε οἱ ἐντάσεις εἶναι συνεχόμενες μὲ πολλὲς αἱματηρὲς μάχες. Παρὰ τὶς προσπάθειες τῶν Ἰσραηλινῶν ἀρχῶν νὰ ἐσωματώσουν τοὺς Ἀραβικοὺς πληθυσμούς, τὸ θρησκευτικὸ μίσος τῶν μουσουλμάνων δὲν τοὺς ἐπιτέπει νὰ κρίνουν μὲ καθαρὸ μυαλό. Παρ’ὅλο ποὺ οἱ Ἄραβες ποὺ ἐπέλεξαν νὰ πάρουν τὴν Ἰσραηλινὴ ὑπηκοότητα χαίρουν τῶν δικαιωμάτων καὶ προνομίων ποὺ πηγάζουν ἀπὸ αὐτήν, οἱ φανατικοὶ Ἰσλαμιστὲς ποὺ ἐπέλεξαν νὰ μείνουν στὶς ὑποβαθμισμένες περιοχὲς τῶν αὐτοαποκαλούμενων «Παλαιστινιακῶν ἀρχῶν» (τὶς ὁποῖες ὅμως ἔχει ἀναγνωρίσει τὸ Ἰσραὴλ καὶ παραχώρησε καθεστὼς αὐτοδιοίκησης) προτιμοῦν νὰ ἐπιδίδονται σὲ τρομοκρατικὲς ἐνέργειες ὑποκινούμενοι ἀπὸ τὰ γειτονικὰ Ἰσλαμικὰ καθεστώτα.

Νὰ σημειωθεῖ ὅτι ἡ σύρραξη δὲν ἀποτελεῖ διαθρησκευτικὴ διαμάχη, ἀλλὰ διαφορὰ ἀνάμεσα στὴν θρησκοληψία καὶ τὴν κοσμικότητα. Ἐξάλλου τόσο οἱ φανατικοὶ Ἰσλαμιστὲς ὅσο καὶ οἱ ὑπερορθόδοξοι χασιδίτες Ἑβραίοι πολεμοῦν λυσσαλέα τὸ κράτος τοῦ Ἰσραήλ, οἱ μὲν διότι πιστεύουν ὅτι γῆ ἀνήκει στοὺς Ἄραβες, καὶ οἱ δὲ διότι θεωροῦν πὼς τὸ Ἰσραὴλ ὡς κοσμικὸ κράτος ἔχει χάσει τὸν θρησκευτικό του χαρακτήρα.

Μιὰ ψύχραιμη ματιὰ περὶ νέων ταυτοτήτων.

 

Δόθηκαν ἐπιτέλους ἀπὸ τὴν κυβέρνηση τὰ χαρακτηριστικά καὶ οἱ λεπτομέρειες τῶν νέων ταυτοτήτων, καὶ διευκρυνίστηκαν κάποια πράγματα ποὺ μέχρι χθὲς ἡ κυβέρνηση κρατοῦσε κρυφά. Ἂς δοῦμε λίγο ὅμως τὸ θέμα σφαιρικὰ:

Ὁ κανονισμὸς (ΕΕ) 2019/1157 ὀρίζει κάποια τεχνικὰ χαρακτηριστικὰ γιὰ τὶς ταυτότητες τῶν κατοίκων τῶν κρατῶν μελῶν τῆς Ε.Ε., ποὺ ὅντως οἱ ἰσχύουσες Ἑλληνικὲς ταυτότητες δὲν πληροῦν τὶς προδιαγραφὲς αὐτὲς. Νὰ σημειωθεῖ ὅτι ἡ συγκεκριμένη Κοινοτικὴ ὀδηγία ἀφορᾶ τὶς ταυτότητες γιὰ λόγους μετακίνησης ἐκτὸς τῆς χώρας διαμονῆς, καὶ δὲν ὑποχρεώνει τὰ κράτη μέλη νὰ ἐπιβάλλουν στοὺς πολίτες τὴν κατοχὴ ταυτότητας. Ἐξάλλου, πολλὰ κράτη μέλη τῆς Ε.Ε δὲν ὑποχρεώνουν τοὺς πολίτες τους νὰ ἔχουν ταυτότητα ἐντὸς τῆς ἐπικράτειάς τους, παρὰ μόνο ὡς ταξιδιωτικὸ ἔγγραφο σὲ περίπτωση ποὺ θέλουν νὰ ταξιδέψουν ἐκτὸς χώρας. Ἐνδεικτικά ἡ Δανία, ἡ Ἰρλανδία, ἡ Φινλανδία, ἡ Αὐστρία, ἡ Σουηδία, ἡ Ἰσλανδία, ἡ Νορβηγία καὶ τὸ Λιχτενστάιν δὲν ὑποχρεώνουν τοὺς πολίτες τους νὰ ἐκδόσουν ταυτότητα.

Ἡ αὐταρχικὴ κυβέρνηση τῆς Ν.Δ., ὅπως ἔπραξε κατὰ τὴν περίοδο τῆς πανδημίας, γιὰ ἀκόμη μία φορὰ πασχίζει νὰ ἀποδείξει στὴν Εὐρώπη ὅτι ἡ Ἑλλάδα εἶναι τὸ πιὸ πιστό σκυλί της. Ὅταν οἱ προηγμένες χῶρες τοῦ Δυτικοῦ κόσμου σταδιακὰ καταργοῦν τὶς ταυτότητες ἀντικαθιστώντας τες μὲ ἔναλλακτικὲς μορφὲς ταυτοποίησης (e-certificate), ὁ πρωθυπουργὸς ἀποφάσισε νὰ ξοδέψουμε ἐκατομμύρια γιὰ ταυτότητες χωρὶς νὰ ὑπάρχει ΚΑΝΕΝΑΣ λόγος ἐν ἔτει 2023.

Παραβλέποντας τὴν κατασπατάληση τοῦ δημόσιου χρήματος ποὺ συνηθίζει νὰ κάνει ἡ οἱκογένεια Μητσοτάκη (δὲν ξεχνᾶμε τὸν «Μεγάλο Περίπατο», μιᾶς ποὺ πλησιάζουν καὶ οἱ δημοτικὲς ἐκλογές), ἂς δοῦμε λίγο τὰ τεχνικὰ χαρακτηριστικὰ τῶν νέων ταυτοτήτων:

Ὁ κύριος λόγος ἀλλαγῆς τῶν ταυτοτήτων (ἢ τουλάχιστον ὁ λόγος ποὺ ἐπικαλείται ἐπισήμως ἡ κυβέρνηση) εἶναι ἡ συμμόρφωση μὲ τὴν κοινοτικὴ ὀδηγία ποὺ ἀφορὰ τὴν ἀναγνώριση τῶν ταυτοτήτων ὡς ταξιδιωτικὰ ἔγγραφα ἐντὸς Εὑρωπαϊκῆς Ἐνώσεως. Ὁπότε τὰ standards ἀκολουθοῦν τὶς ἀπαιτήσεις τῆς I.C.A.O. (International Civil Aviation Organisation) ὅπως ἡ ἀσφαλὴς ἐλασματοποίηση, ἡ μελάνη μεταβαλλόμενης χρώσης, τὸ μικροκείμενο, τὰ ὑδατογραφήματα, οἱ εἰκόνες ποὺ φαίνονται μόνο μὲ ὑπεριώδη ἀκτινοβολία (δευτερεύουσα εἰκόνα προσώπου τοῦ ἰδιοκτήτη, φθορίζουσες ἶνες ἀσφαλείας κτλ.), ἡ ἀνυψωμένη (σκάλισμα) ἐκτύπωση, ἡ μηχανικῶς ἀναγνώσιμη ζώνη καὶ τὸ τσὶπ ἀποθήκευσης βιομετρικῶν στοιχείων, ὅτι δηλαδὴ προβλέπεται καὶ γιὰ τὰ διαβατήρια.

Βέβαια, ὁ κανονισμὸς (ΕΕ) 2019/1157 στὸ ἄρθρο 5 δὲν ὑποχρεώνει τὰ κράτη-μέλη νὰ χρησιμοποιοῦν ὅλες τὶς παραπάνω προδιαγραφὲς ποὺ ὀρίζει ἡ I.C.A.O., ἀλλὰ ἀρκεῖ ἀπλῶς ἡ προσθήκη μηχανικῶς ἀναγνώσιμης ζώνης (MRZ) στὸ ἔγγραφο ταυτοποίησης. Ἀλλὰ ὅπως εἴπαμε: ὁ Μητσοτάκης θέλει νὰ δείξει πόσο πιστὸ σκυλί εἶναι, καὶ ἐπὶ τῇ εὐκαιρία νὰ κάνει καὶ ἕνα δωράκι στὴν ἐταιρεία ποὺ θὰ πάρει τὸ ἔργο μὲ ἀπευθείας ἀνάθεση.

Ὅσον ἀφορᾶ τώρα τὶς πληροφορίες ποὺ θὰ φέρει τὸ τσίπ, τὰ πράγματα δὲν εἶναι τόσο ἀθώα ὅσο προσπαθεῖ νὰ μᾶς πείσει ἡ κυβέρνηση. Τὰ βιομετρικὰ στοιχεία ποὺ θὰ ἔχει ἀποθηκευμένα σὲ ψηφιακὴ μορφή, θὰ μποροῦν νὰ χρησιμοποιηθοῦν γιὰ ταυτοποίηση χωρὶς τὴν ἔκριση τοῦ κατόχου. Μὲ τὴν πρόοδο τῆς τεχνητῆς νοημοσύνης ἡ ἀναγνώριση προσώπου μπορεῖ νὰ γίνει εὔκολα ἀπὸ τὶς κρατικὲς κάμερες τῆς ΕΛ.ΑΣ., καὶ ἔχοντας στὴν βάση δεδομένων πρόσφατες φωτογραφίες τῶν κατόχων ταυτότητας, εἶναι βούτυρο στὸ ψωμὶ τῆς ἐκάστοτε αὐταρχικῆς κυβερνήσεως. Δὲν μιλάμε ἀπλῶς γιὰ δαχτυλικὸ ἀποτύπωμα ποὺ θέλει κάποια διαδικασία ὥστε νὰ συλλεχθεῖ (καὶ μόνο κατὰ τὴν διερεύνηση ἐγκληματικῶν πράξεων), ἀλλὰ μὲ τὴν πρόσφατη φωτογραφία ὑψηλῆς ἀνάλυσης θὰ εἶναι ἐφικτὸς ὁ ἐντοπισμὸς ὁποιουδήποτε πολίτη ἀνὰ πάσα στιγμή. Ὅντως, τὸ συγκεκριμένο τσὶπ δὲν ἔχει τὴ δυνατότητα γεωεντοπισμοῦ, ἀλλὰ ἡ τεχνολογία σήμερα ἐπιτρέπει τὴν παρακολούθηση μέσω face recognition Α.Ι.. Γι αὐτὸ ἐξάλλου οἱ φωτογραφίες θὰ παίρνονται στὰ κατὰ τόπους ἀστυνομικὰ τμήματα καὶ ὄχι σὲ φωτογραφεία ὅπως συνέβαινε μέχρι τώρα.

Μὲ τὸ face recognition τῶν πολιτῶν θὰ μπορεῖ νὰ καταγραφεῖ ἡ κοινωνικὴ συμπεριφορά, οἱ συνήθειες, καὶ ὁτιδήποτε ἄλλο θέλει ἡ κυβέρνηση νὰ μετρήσει στὸ μέλλον προκειμένου νὰ συγκεντρώσει τὰ ποιοτικὰ χαρακτηριστικὰ ποὺ τὴν ἐνδιαφέρουν. Δεδομένου ὅτι ἡ συγκεκριμένη κυβέρνηση μιμήθηκε μὲ τὸ παραπάνω τὶς σοσιαλιστικὲς πρακτικὲς τῆς Κίνας κατὰ τὴν περίοδο τῆς πανδημίας, εἶναι δικαιολογημένες οἱ ὅποιες ἐπιφυλάξεις ἔχουν συμπολίτες μας σχετικὰ μὲ τὴν ἀσφάλεια τῶν προσωπικῶν τους δεδομένων. Καὶ λαμβάνοντας ὑπόψιν ὅτι στὴν ψηφιακὴ ἐποχὴ ἡ χρήση ταυτοτήτων σὲ φυσικὴ μορφὴ εἶναι πλέον ἀχρείαστη, κοστόβορα, ἀντι-οἰκολογικὴ καὶ ὀπισθοδρομική, ἡ ὑποχρεωτικότητα γιὰ ὅσους δὲν ταξιδεύουν δημιουργεῖ μόνο ἐρωτήματα.

Ὁ γράφων εἶναι πιστοποιημένος ἀπὸ τὴν Microsoft Α.Ι. Engineer (ΑΙ-102) καὶ ἐκφράζει τὶς ἀνησυχίες του σχετικὰ μὲ τὴν τεχνολογία ποὺ φέρουν οἱ νέες ταυτότητες. Δὲν ἐκφράζει ἀπαραίτητα τὶς ἀπόψεις τοῦ κόμματος.

 

Τσίκας Δημήτριος 

A.I. Engineer - Cloud Solutions in Small & Medium Businesses

Specialist in Public Administration and Security of the Small States.

πηγή:  www.elkosmos.gr

Περί των νεων ταυτοτήτων.

Έζησα 7 χρόνια σε μια προηγμένη τεχνολογικά Σκανδιναβική χώρα. Οι όποιες συναλλαγές έκανα με φυσική παρουσία ήταν όταν πρωτοπήγα και δεν γνώριζα το σύστημα. Η ταυτοποίηση τότε γινόταν με ένα οποιοδήποτε αποδεικτικό με φωτογραφία του κατόχου όπως πχ δίπλωμα οδήγησης, διαβατήριο ή χρεωστική κάρτα (ναι, οι Ισλανδικές χρεωστικές κάρτες έχουν και φωτογραφία του κατόχου). 

Με τον καιρό είχα 2 επιλογές: Να συνεχίσω να κάνω τις συναλλαγές μου με φυσική παρουσία και ό,τι αυτό συνεπάγεται (μετακινήσεις υπό ακραία καιρικά φαινόμενα, χάσιμο χρόνου κτλ), ή να ενεργοποιήσω την ταυτοποίηση μέσω κινητού τηλεφώνου (e-cerfiticate) που στα Ισλανδικά ονομάζεται Auðkenni. 

Με το e-certificate, κάθε φορά που κάποια δημόσια υπηρεσία ή άλλος οργανισμός (τράπεζα, ασφαλιστική εταιρεία, Πανεπιστήμιο κτλ) θέλει να έχει πρόσβαση σε προσωπικά μου δεδομένα, λαμβάνω μια ειδοποίηση στο κινητό και δίνω πρόσβαση με τον κωδικό ΡΙΝ που μονο εγώ γνωρίζω. Τόσο απλά, χωρίς καμία παραβίαση των προσωπικών μου δεδομένων. Και μάλιστα κάθε προσπέλαση καταγράφεται, οπότε κανένας κουτσομπόλης κρατικός υπάλληλος δεν μπορεί να δει προσωπικά μου δεδομένα χωρίς την έγκρισή μου. 

Να σημειωθεί ότι το Auðkenni δεν είναι υποχρεωτικό, και υπάρχουν Ισλανδοί που προτιμούν το παραδοσιακό στήσιμο στην ουρά. Όπως επίσης υπάρχει ταυτότητα για όσους θέλουν να βγάλουν, η οποία μοιάζει με τα παλιά φοιτητικά πάσο και δεν έχει καμία πρακτική χρησιμότητα (απλώς μια μορφή ταυτοποίησης για κάποιον που δεν έχει δίπλωμα οδήγησης και χρεωστική κάρτα).

Η εκστρατεία εξαναγκασμού που έχει εξαπολύσει η Ελλαδίτικη κυβέρνηση προκειμένου να λάβουμε υποχρεωτικά όλοι τις νέες ταυτότητες, μόνο ερωτηματικά δημιουργεί. Διότι δεν υπάρχει κανένας λόγος στην ψηφιακή εποχή να έχουμε ταυτότητες, πόσω μάλλον κάρτες με μια τεχνολογία του 1970 όπως αυτές με ηλεκτρονική πλακέτα δεδομένων παρόμοια με των χρεωστικών καρτών. Εκτός αν δεν έχουν το συγκεκριμένο τσιπακι αλλά κατι πιο σύγχρονο (όπως θα ήταν λογικό), κάτι όμως που δεν λέει ξεκάθαρα η κυβέρνηση. 

Και μόνο αυτό το θολό τοπίο απόκρυψης των τεχνικών χαρακτηριστικών των νέων ταυτοτήτων δημιουργεί εύλογες ανησυχίες σε οποιονδήποτε έχει βασικές γνώσεις αυτής της τεχνολογίας. Δεν είναι δυνατόν στην ψηφιακή εποχή που η χρήση ταυτοτήτων σε φυσική μορφή είναι πλέον αχρείαστη, κοστόβορα, αντι-οικολογική και οπισθοδρομική, η κυβέρνηση να επιμένει τόσο πολύ στην υποχρεωτική εφαρμογή της. Ακόμη και ο πιο αφελής μπορεί να συμπεράνει ότι κάτι άλλο κρύβεται πίσω από αυτήν την απάτη, είτε αυτό είναι μια ακόμη αδιαφανής απευθείας ανάθεση, είτε ένα πιο Οργουελικό σενάριο όπως τα social credits που ηδη εφαρμόζει η Κίνα. Δεδομένου ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση μιμήθηκε και με το παραπάνω τις σοσιαλιστικές πρακτικές της Κίνας κατά την περίοδο της πανδημίας, μάλλον αυτό το σενάριο μοιάζει πιο πιθανό. Γι αυτό και η ΝΔ επιχειρεί να γελοιοποιήσει τις όποιες φωνές αντίδρασης, εφαρμόζοντας την δοκιμασμένη από την πανδημία πρακτική της καρικατουροποίησης των αντιφρονούντων, παρομοιάζοντάς τους με θρησκόληπτους, ψεκασμένους, συνωμοσιολόγους κτλ.

Τσίκας Δημήτριος 

A.I. Engineer - Cloud Solutions in Small & Medium Businesses

Specialist in Public Administration and Security of the Small States.

Ο λαϊκισμός της τεχνοφοβίας και η τεχνοφοβία του λαϊκισμού.

Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς τεχνοφοβίας που όμοιά της δεν έχει ζήσει η ανθρωπότητα εδώ και αιώνες. Προσωπικότητες που μέχρι σήμερα ηταν πρωτοπόροι στην τεχνολογική ανάπτυξη όπως ο Yuval Noah Harari, ο Tristan Harris, ο Steve Wozniak, ο Yoshua Bengio και ο Stuart Russel, εκφράζουν την ανησυχία τους για την πορεία της τεχνητής νοημοσύνης. Σε μια παραληρηματική επιστολή του ο Bill Gates και άλλοι αμπελοφιλόσοφοι τάσσονται υπέρ της παύσης κάθε έρευνας στο πεδίο του Α.Ι., περιγράφοντας σκηνικά τύπου Terminator.

Αυτοί που πάντα πείθονται και υιοθετούν πρώτοι τέτοιου είδους καταστροφολογία και άρνηση της εξέλιξης, είναι οι θιασώτες της Woke ατζέντας. Και βεβαίως, δίπλα σε αυτούς, οι πολιτικοί που αποσκοπούν στην ψήφο τους, είτε προέρχονται από την ίδια liberal δεξαμενή (προχθές είδα τον Άδωνη Γεωργιάδη σε τηλεοπτικό πάνελ να παπαγαλίζει την ίδια καταστροφολογία), είτε από την ακροδεξιά (Βελόπουλος και Κασιδιάρης πολλάκις έχουν ταχθεί εναντίον της μηχανογράφησης του δημοσίου), είτε από την μονίμως αντιδραστική αριστερά που λέει όχι σε κάθε πρόοδο και εξέλιξη.

Η ιστορία όμως έχει χιλιάδες παραδείγματα αρνητών της εξέλιξης που στο 100% των περιπτώσεων αποδείχτηκαν λάθος. Και ευτυχώς πάντοτε υπήρχαν οι τεχνολογικοί αντάρτες που αψήφησαν τις αντιεξελικτικές προσταγές της εκάστοτε θρησκευτικής ή πολιτικής εξουσίας, και έβαλαν το παράνομο λιθαράκι τους στην εξέλιξη της ανθρωπότητας.

Είναι ζήτημα χρόνου να διαψευστούν για ακόμη μια φορά οι τεχνοφοβικοί πολιτικάντηδες και οι ημιμαθείς συμπολίτες μας που τρομοκρατούνται στην ιδέα ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα αντικαταστήσει εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Το μόνο που θα καταφέρει η τεχνολογία είναι να απαλλάξει πολλούς ανθρώπους από τη μιζέρια μιας βαρετής ρουτίνας που μπορεί να διεκπεραιώσει ένα μηχάνημα με καλύτερες επιδόσεις, γρηγορότερα, ασφαλέστερα, και με απειροελάχιστη (έως μηδαμηνή) πιθανότητα λάθους. 

Όταν τον 19ο αιώνα εφευρέθηκε η πρώτη μηχανή εκκοκκισμού βάμβακος, στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ υπήρξε πλήθος αντιδράσεων από συντηρητικούς, κυρίως του Δημοκρατικού κόμματος, που διέδιδαν πόσο καταστροφική θα ήταν η χρήση μιας τέτοιας μηχανής. Κοινωνιολόγοι και σοσιαλιστές θεωρητικοί του δημοκρατικού κόμματος όπως ο George Fitzhugh, τρομοκρατούσαν τον κόσμο για τις επιπτώσεις της απελευθέρωσης των δούλων και τις κοινωνικές αναταραχές που αυτή η κατάσταση θα δημιουργούσε. Ευτυχώς όμως η ελεύθερη αγορά λειτούργησε, οι αγρότες κατάλαβαν πως ήταν προς το συμφέρον τους να αγοράσουν ένα μηχάνημα αντί να τρέφουν δούλους, και ο καπιταλισμός απελευθέρωσε εκατομμύρια ανθρώπους που έκτοτε χαίρουν ίσης μεταχείρισης.

Το ίδιο θα συμβεί και σήμερα, με τους παράνομους αντάρτες να εργάζονται στα οικιακά τους εργαστήρια προκειμένου να συνεισφέρουν στην εξέλιξη της ανθρωπότητας, κόντρα στο πολιτικά ορθό ιερατείο που θέλει την στασιμότητα. Διότι ανέκαθεν η πρόοδος ήταν αποτέλεσμα των λίγων τρελών που τόλμησαν να αμφισβητήσουν την εξουσία.

Το 1905 οι αδερφοί Wright εφηύραν το πρώτο αεροπλάνο από ξύλο και ύφασμα, δηλαδή υλικά που διέθεταν οι άνθρωποι στην αρχαία Αίγυπτο. Τι ήταν όμως αυτό που εμπόδισε τους αρχαίους Αιγύπτιους να φτιάξουν αεροπλάνο; Η θρησκοληψία τους που ήθελε τον ουρανό μόνο για τους θεούς. Έπρεπε να περάσουν χιλιετίες μέχρι ο DaVinci να τολμήσει να σχεδιάσει στο χαρτί τις πρώτες ιπτάμενες μηχανές, και αιώνες μέχρι να μπορέσει η ανθρωπότητα να απαλλαγεί από τα δεσμά που την κρατούσαν δέσμια. Γι αυτό και μόλις στον 20ο αιώνα καταφέραμε να κατακτήσουμε τον ουρανό, το Έβερεστ, τον βόρειο και το νότιο πόλο, τη Σελήνη και τα βάθη των ωκεανών. Η τεχνολογία υπήρχε ανέκαθεν, αλλά πχ το Έβερεστ ήταν ιερό για τους βουδιστές, ο αέρας για τους παγανιστές, η Σελήνη για τους x, y -ιστές κ.ο.κ.. 

Η ιστορία είναι κατηγορηματική: Όσους λιγότερους δογματικούς περιορισμούς έχει η κοινωνία, τόσο περισσότερο προοδεύει. Μπορεί σήμερα η Εκκλησία να μην έχει δύναμη, αλλά η πολιτική ορθότητα επιβάλλει το ίδιο αυστηρούς περιορισμούς και ποινικοποιεί την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Χρέος ημών των σκεπτόμενων προοδευτικών ανθρώπων είναι να αψηφήσουμε τις φωνές των ατόμων του είδους μας που επιθυμούν να μείνουν στάσιμοι, και να κάνουμε την Δαρβινική μας επανάσταση κλειδώνοντάς τους στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Τσίκας Δημήτριος 

A.I. Engineer - Cloud Solutions in Small & Medium Businesses

Specialist in Public Administration and Security of the Small States

Περί των Ευρωπαίων γιόγκι και της σχέσης των με τον σοσιαλισμό.

 

Τις τελευταίες δεκαετίες στον δυτικό κόσμο είναι έντονο το φαινόμενο του μιμητισμού πνευματικών πρακτικών Ινδουιστικής προελεύσεως. Αυτή η μόδα ξεκίνησε δειλά δειλά την δεκαετία του 1960 από τους χίπηδες που έβλεπαν την ινδουιστική «Νιρβάνα» ως ιδανική κατάσταση που προσομοίαζε τις εμπειρίες τους από την χρήση ναρκωτικών ουσιών, ενώ σήμερα η γιόγκα και τα είδη αρωματισμού χώρου (τα γνωστά stick) είναι διαδεδομένα σε κάθε κυρία των Βορείων προαστείων, αλλά και των πιο λαϊκών περιοχών.

Βεβαίως, ανέκαθεν αυτός ο μιμητισμός ήταν επιλεκτικός, αφού τόσο οι χίπηδες όσο και οι γυμναστές γιόγκα χρησιμοποιούν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά αυτών των μεθόδων. Για παράδειγμα η γιόγκα είναι μία πρακτική που συνδυάζει την πνευματικότητα με την σωματική άσκηση, δηλαδή καμία σχέση με τα πακέτα που προσφέρουν τα γυμναστήρια και αποτελούν απλώς μία σωματική άσκηση ευλυγισίας. Στον Δυτικό κόσμο δηλαδή η πνευματική άσκηση εκλείπει τελείως από τη γιόγκα, κάτι που στην ουσία ακυρώνει την ίδια της τη χρησιμότητα. Θα μπορούσε πχ να ονομάζεται «stretching», αλλά η λέξη γιόγκα έχει γίνει ήδη trendy ως εμπορικό προϊόν.

Ίσως ο γράφων ακούγεται απόλυτος ως προς τις προθέσεις των Δυτικών που ασχολούνται με τη γιόγκα, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Ελάχιστες εξαιρέσεις ακολουθούν μία πνευματική ζωή σε συνδυασμό με την πρακτική της γιόγκα, αλλά ακόμη και αυτές οι εξαιρέσεις είναι ως επί το πλείστον θύματα της μόδας που απλώς την έψαξαν σε μεγαλύτερο βάθος. Διότι πόσοι από αυτούς γνωρίζουν ότι παρόμοιες ψυχοσωματικές ασκήσεις υπάρχουν σε μεγάλο βαθμό και στην Ορθόδοξη πνευματική ζωή;

Πρώτος ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης, γνωστός και ως Άγιος Ιωάννης της Κλίμακας (περ. 525-605), ανέπτυξε τεχνικές αναπνοής που μέσω της προσευχής και της νηστείας βοηθούσαν τον ασκούμενο να έρθει σε ένωση με τον Θεό. Στο έργο του «Κλίμαξ» περιγράφονται αυτές οι τεχνικές που οδηγούν την ψυχή του ατελούς, του αμαρτωλού ανθρώπου, αφού κατανοήσει το βόρβορο της αμαρτίας μέσα στον οποίο κυλιέται, να βρεί τον τρόπο να στραφεί προς το ανέσπερο φως, τον Θεό.

Αν και στην Κλίμακα μπορεί να εντοπίσει κανείς πολλές ομοιότητες με τις ανατολίτικες μορφές διαλογισμού (Ινδουιστικές και Βουδιστικές), εντούτοις υπάρχει μία τεράστια οντολογική διαφορά που έγκειται στην κοσμοθεωρία ανάμεσα σε Ευρωπαίους και Ασιάτες πιστούς: Στον Ινδουισμό (και στον Βουδισμό) ο ασκούμενος αποσκοπεί στην εξαφάνιση ή το σβήσιμο της ατομικής ύπαρξης του ανθρώπου μέσα στην παγκόσμια θεία πραγματικότητα (το μπράχμαν), γεγονός που συνιστά το ιδανικό της λύτρωσης που ονομάζεται «νιρβάνα», αφού απαλλάσσει τον άνθρωπο από την οδυνηρή εμπειρία της μετενσάρκωσης (σαμσάρα). Αντιθέτως, στην Ορθόδοξη πίστη (όπως εκφράζεται στον Βυζαντινό μυστικισμό), ο ασκούμενος δεν επιθυμεί την εξαφάνισή του, αλλά την προσωπική συνάντηση του Ανθρώπου με τον Θεό.

Αυτή η διάλυση της ατομικής ύπαρξης (του άτμαν) σε αντιδιαστολή με την εξύψωση του ατόμου, είναι στην ουσία η διαφορά ανάμεσα στις Αξίες της συγκεντρωτικής Ανατολής και της Καπιταλιστικής Δύσης: Στο ανατολίτικο πνεύμα κυριαρχεί ο συγκεντρωτισμός, ενώ ο Δυτικός πολιτισμός είναι βασισμένος στην ανάδειξη του ατόμου, την ιδιωτική πρωτοβουλία και τον Καπιταλισμό.  Άγιοι όπως ο Αυγουστίνος ή ο Άγιος Θωμάς Ακινάτης αποτελούν ιδεολογικούς προπομπούς του Καπιταλισμού που αργότερα διατυπώθηκε από τους κλασικούς φιλελεύθερους όπως ο Edmund Burke και ο John Locke. Ας μη λησμονούμε πως και τα Εθνικοκαπιταλιστικά απελευθερωτικά κινήματα του 18^ου και 19^ου αιώνα βασίστηκαν στην Χριστιανική πίστη και χτίστηκαν πάνω στις Χριστιανικές αρχές.

Προφανώς και τασσόμεθα υπέρ της ελευθερίας του ατόμου και των επιλογών του, αλλά επίσης έχουμε το δικαίωμα να κρίνουμε και να έχουμε γνώμη. Και ο γράφων, έχοντας γνωρίσει αρκετούς «Δυτικούς γιόγκι», διαπιστώνει το τεράστιο χάσμα ανάμεσα στον τρόπο ζωής αυτών των ανθρώπων και αυτό που υποτίθεται ότι υποστηρίζουν. Και ενώ θα μπορούσαν να πετύχουν τα ίδια ψυχοσωματικά  οφέλη ακολουθώντας μια Δυτική πρακτική, προτιμούν να υιοθετήσουν την μόδα της γιόγκα που δεν βρίσκει καμία συμφωνία με τη νοοτροπία του Δυτικού ανθρώπου.

Και για να μη δοθεί η λανθασμένη αντίληψη ότι μόνο ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης ανέπτυξε τέτοιου είδους πρακτικές, αναφέρω ενδεικτικά μερικές από τις πολλές περιπτώσεις: ο όσιος Νικηφόρος ο Μονάζων, ο αββάς Αντώνιος, ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, ο όσιος Θεοδόσιος ο Κοινοβιάρχης, ο άγιος Αρσένιος, ο όσιος Παύλος ο Λατρινός, άγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος, και δεκάδες ακόμα γνωστότεροι ή άγνωστοι άγιοι της Ορθοδοξίας ανέπτυξαν ψυχοσωματικές μεθόδους πνευματικότητας και εσωτερισμού. 

Τσίκας Δημήτριος

Εθνικισμός και σοσιαλισμός: Δύο ασύμβατες έννοιες.

 

Όταν προ 2 ετών είχα εκδόσει το βιβλίο «Εθνικοκαπιταλισμός», είχα λάβει αρκετές κριτικές, θετικές και αρνητικές: Από τη μία τα διθυραμβικά σχόλια, κυρίως προερχόμενα από τον λιμπερταριανικό και τον ακαδημαϊκό χώρο, και από την άλλη τα επικριτικά σχόλια από τους σκληρούς εθνικιστικούς και σοσιαλιστικούς πυρήνες.

Η αλήθεια είναι ότι ο Εθνικιστικός χώρος από την περίοδο του Μεσοπολέμου συμπλέει με τον σοσιαλισμό και την κεντρικώς σχεδιασμένη οικονομία, αναπτύσσοντας συγχρόνως μία έντονα αντικαπιταλιστική γραμμή, η οποία διατηρήθηκε και μεταπολεμικά. Αυτή η αριστερή στροφή του Εθνικισμού ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο με την σταδιακή απομάκρυνση της συστημικής Δεξιάς από τις Εθνικιστικές θέσεις σε μία προσπάθειά της να αποτάξει από πάνω της κάθε σχέση με τον ποινικοποιημένο πλέον ναζισμό.

Έτσι, αναπόφευκτα ο Εθνικισμός πέρασε στο περιθώριο, αποκομμένος από την κοινωνία, τα συνδικάτα, την τέχνη και τα πανεπιστήμια. Ελάχιστες εξαιρέσεις επωνύμων τόλμησαν να εκφράσουν Εθνικιστικές Ιδέες, με τεράστιο κόστος στην προσωπική και επαγγελματική τους ζωή.

Για να είμαστε όμως δίκαιοι, θα πρέπει να κάνουμε και μία αυτοκριτική. Αυτό το περιθώριο στο οποίο πέρασαν οι Εθνικιστικές Ιδέες, σε πολλές περιπτώσεις δεν ήταν αναίτιο. Ο «χώρος», σε μια προσπάθεια να επιβιώσει, άνοιξε τις πόρτες σε προβληματικές περιπτώσεις και σε ναυάγια της ζωής. Χούλιγκαν, ποινικοί, τυχοδιώκτες και κάθε καρυδιάς καρύδι βρήκαν πολιτική στέγη στα Εθνικιστικά κόμματα της Ευρώπης.

Κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντος, το κομβικό σημείο που ξεκίνησε η παρακμή των Εθνικιστικών Ιδεών, είναι το ίδιο που τις ανάδειξε: Η αριστεροποίησή τους κατά τον Μεσοπόλεμο.

Η περίοδος του Μεσοπολέμου ήταν ιδιαίτερη όσον αφορά τις κοινωνικές συνθήκες. Ένας καταστροφικός Ευρωπαϊκός Εμφύλιος σήμανε το τέλος των Αυτοκρατοριών και την απαρχή των Εθνικών κρατών, ενώ συγχρόνως καταδίκασε τους επιζήσαντες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου να υποφέρουν από την φτώχεια και την πείνα. Αυτή η ανέχεια άνοιξε την πόρτα στην λαϊκιστική αριστερά να μολύνει ακόμα και τις αγνές Ιδέες του Εθνικισμού, αφού πλέον η επιβίωση του Έθνους ήταν άμεσα συνδεδεμένη με την βιολογική επιβίωση των ανθρώπων που απαρτίζουν το Έθνος. Και κάπως έτσι, με αυτό το πάντρεμα του Εθνικισμού και της αριστεράς δημιουργήθηκαν οι παρά φύσιν ιδεολογίες του φασισμού και του ναζισμού.

Έκτοτε, η επιδοματική πολιτική προς τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα έχει συνδεθεί το «εθνικό όφελος», αντιγράφοντας ουσιαστικά και την μαρξιστική οπτική. Αυτός ο μαρξισμός επιβίωσε και μεταπολεμικά, και μάλιστα οι σύγχρονοι Εθνικιστές αντέγραψαν ανεπιτυχώς και τις πρακτικές του πολιτιστικού μαρξισμού, δημιουργώντας τα τερατουργήματα των skinheads, του Oi!, και κάθε λογής Χολιγουντιανή μόδα. Μια βιομηχανία μουσικής, ρούχων και αξεσουάρ που κατέληξε να εξυπηρετεί εσωτερικές ανάγκες των φετιχιστών του χώρου.

Πριν τον Μεσοπόλεμο, ο Εθνικισμός εκφραζόταν μέσα από την τέχνη, την ποίηση, τα πεδία των μαχών και την παράδοση. Ο ρομαντικός Εθνικισμός βασίστηκε στην δημιουργικότητα του ατόμου, την ιδιωτική πρωτοβουλία και τον εθελοντισμό. Καραβοκύρηδες έδωσαν την περιουσία τους για την Επανάσταση του 1821, μεγαλέμποροι πολέμησαν την Βρετανική Αυτοκρατορία στον πόλεμο της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ, οι γαιοκτήμονες βασιλόφρονες πολέμησαν τους δημοκράτες στην Βανδέα, και πάντα η Αριστοκρατία ενσάρκωνε τις Αξίες του Έθνους. Όχι η πλέμπα.

Η Εθνικιστική Αριστοκρατία είναι αυτή που λείπει σήμερα. Σαφώς και χρειάζονται και οι ακτιβιστές του πεζοδρομίου, αλλά χωρίς Αριστοκρατική Ηγεσία δεν μπορεί να υπάρξει Εθνικιστικό κίνημα. Αυτό που έχει ανάγκη ο Εθνικιστικός χώρος είναι η εκπροσώπηση στον ακαδημαϊκό χώρο, στην επιχειρηματικότητα, στην στελέχωση πολυεθνικών εταιρειών, στην έρευνα, στην καινοτομία, στην παραγωγή.

Ευτυχώς στην Ευρώπη εμφανίζονται κάποια δειλά βήματα προς τα εμπρός, και μάλιστα σε δύο περιπτώσεις κατάφεραν να συγκυβερνήσουν στις πιο επιτυχημένες κυβερνήσεις των ημερών μας. Στην Εσθονία το EKKRE συμμετείχε κατά την περίοδο 2019-2021 στην συγκυβέρνηση με το καπιταλιστικό κόμμα συμβάλλοντας στο οικονομικό θαύμα της χώρας, ενώ στην Πολωνία η Konfederacja έχει επιτύχει την σύμπλευση λιμπερταριανιστών και Εθνικιστών, και έχει μέλη του στην κυβέρνηση σε καίριες θέσεις σε υπουργεία. Δεν είναι τυχαίο ότι Πολωνία και Εσθονία έχουν επιτύχει πολλά, τόσο σε θέματα οικονομίας και ανάπτυξης, όσο και στα εθνικά τους ζητήματα.

Στην Ελλάδα αυτή η ζύμωση βρίσκεται ακόμα σε εμβρυικό στάδιο, με παράδειγμα την υποσχόμενη συμμαχία των κυρίων Τζήμερου και Κρανιδιώτη. Ο συνασπισμός «ΕΘΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ» είναι η μοναδική πολιτική παρουσία στην Ελλάδα που έχει συγκεκριμένες προτάσεις και πλήρες, κοστολογημένο, ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο πρόγραμμα. Τα στελέχη και οι υποψήφιοι του συνδυασμού απαρτίζονται από αξιόλογους επιστήμονες, επαγγελματίες και τεχνοκράτες, δηλαδή ανθρώπους που δεν περιμένουν να κάτσουν σε βουλευτικά έδρανα προκειμένου να βιοποριστούν.

Σίγουρα η «ΕΘΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ» απέχει ποιοτικά από το EKKRE και την Konfederacja, αλλά για τα Ελληνικά δεδομένα είναι μία αξιόλογη προσπάθεια που αξίζει την στήριξή μας.

Όπως και να ‘χει, θα πρέπει να απαγκιστρωθεί ο Εθνικιστικός χώρος από την μαρξιστική νοοτροπία και τον σοσιαλισμό. Κακά τα ψέματα, οι νεοεθνικιστές δεν φημίζονται για τις γνώσεις τους στα οικονομικά, κάτι που θα πρέπει να αντιστραφεί αν θέλουμε να διεκδικήσουμε την εξουσία με αξιώσεις.

Δημοσιεύθηκε στο προσωπικό ιστολόγιο του Δημητρίου Τσίκα στις 08/02/2022