Οπαδοί εναντίον πολιτών

Τα τελευταία χρόνια, και με όλα όσα έχουμε διαχειριστεί σαν κράτος ένα πράγμα αποδεικνύεται περίτρανα και προκαλεί θλίψη, ο «Οπαδισμός». Οι Έλληνες πολίτες δυστυχώς δείχνουν να μην επιθυμούν να αναλάβουν το βάρος της ατομικής σκέψης τους και να καταφεύγουν σε λογικές αγέλης και αγελαίου αισθήματος. Με αρχή την εποχή των μνημονίων, οι Έλληνες χωρίστηκαν σε στρατόπεδα «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» χάνοντας έτσι την ευκαιρία να σκεφτούν τι πιθανόν πάει λάθος στη χώρα μας και φτάσαμε στο σημείο αυτό.

Στις μέρες μας το ίδιο συμβαίνει με δύο νέα προβλήματα, ένα αυτό με τον κορωνοϊό κι ένα ακόμα με τα ελληνοτουρκικά. Στο ζήτημα του κορωνοϊού η πολιτική ελίτ επικουρούμενη από τους γνωστούς αυλικούς τους των ΜMΕ, εκφοβίζει τον απλό πολίτη πίσω από την ασφαλή ομπρέλα προστασίας του κράτους, τον αναγκάζει ουσιαστικά να μην σκεφτεί καν άλλον τρόπο να προστατεύσει την υγεία και την ατομική του περιουσία παρά να υπακούσει στις οδηγίες, ακόμα κι αν αυτές είναι λανθασμένες, παράλογες, ατεκμηρίωτες επιστημονικά, ακόμα κι αν οδηγήσουν τον πολίτη αυτό σε οικονομικά αδιέξοδα και καταστροφή. Φυσικά και οι ατομικές ελευθερίες όταν δεν εξυπηρετούν το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου, αποκτούν χαρακτήρα ασυδοσίας, όταν όμως αντιστρόφως η επιβολή παράλογων και μη επιστημονικά τεκμηριωμένων μέτρων επιβάλλονται, τότε το κράτος γίνεται τυραννικό και επιβλαβές, όχι απλώς για τις ατομικές ελευθερίες, αλλά και για το ίδιο το κοινωνικό σύνολο. Οι πολιτικοί αποδεικνύουν ότι πάσχουν από ένα πνευματικό σύνδρομο, το σύνδρομο της πολιτικής αυτοσυντήρησης, το οποίο τους αναγκάζει να προσπαθούν να βρίσκουν βραχυπρόθεσμες λύσεις, οι οποίες ακόμα κι αν δεν είναι καν λύσεις, να μπορούν να παρουσιαστούν ως τέτοιες για να φωτίσουν το πολιτικό μέλλον τους ακόμα περισσότερο.  Η πολιτική λύση λοιπόν που εφήυραν είναι ο αδυσώπητος πόλεμος ακόμα και προς υγιείς πολίτες. Η ανθρωπότητα για πρώτη φορά στην ιστορία της, βάζει σε περιορισμό υγιείς ανθρώπους, στερώντας τους το δικαίωμα στην εργασία, στην αυτοσυντήρηση, στην πραγματική ζωή, αγνοώντας εντελώς  τις συνέπειες στην ζωή αυτών των πολιτών, των οποίων η καθημερινότητα θα χειροτερεύσει τρομακτικά από οικονομικής άποψης μετά το τέλος της «πανδημίας».

Το παγκόσμιο πολιτικό προσωπικό αγνοεί προκλητικά την επιστημονική κοινότητα, πλέον έχουμε στοιχεία από μελέτες με ικανοποιητικό μέγεθος δείγματος, που δείχνουν ότι η θνητότητα του ιού είναι κατά πολύ μικρότερη από την αρχική εκτίμηση, πχ John P. A. Ioannidis από το Stanford University, που ανάγουν το ποσοστό των ασυμπτωματικών «ασθενών» σε 30 έως 80 ανά νοσούντα. Εϊναι αδιανόητο γνωρίζοντας αυτή την αναλογία να τυραννούμε το σύνολο του πλανήτη βραχυπρόθεσμα και να το καταδικάζουμε σε φτωχοποίηση μακροπρόθεσμα. Το νόημα έχει να σωθούν μερικές δεκάδες χιλιάδες ήδη ασθενείς, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς αργά ή γρήγορα θα νοσούσαν και θα είχαν την ίδια κατάληξη, αν τελικά το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία κοινωνίας ζούγκλας λόγω των οικονομικών επιπτώσεων της διαχείρισης της κρίσης;

Η στρατηγική μας είναι λάθος. Τελικά τα μέτρα που λαμβάνονται δεν έχουν καμία επίπτωση στην θνητότητα του ιού, οποίος τελικά θα κάνει τον κύκλο του. Στον αντίποδα, καμία μέριμνα από το οργανωμένο κράτος για ουσιαστική προστασία του πολίτη τόσο ως προς την υγεία του, όσο και ως προς την περιουσία του. Ουδεμία προσπάθεια χρήσης της τεχνολογίας, πχ τεχνητή νοημοσύνη, για έρευνα. Θα μπορούσαμε κάλλιστα να έχουμε συσχετίσει παραμέτρους που ενισχύουν τον οργανισμό μας ώστε να μην νοσήσει, πχ φαίνεται ότι σε χώρες με επάρκεια βιταμίνης d3 [1] [2] [3] ο ιός να έχει το μέγιστο αριθμό ασυμπτωματικών «ασθενών», τελικά πολεμάμε τον ίδιο μας τον εαυτό ακολουθώντας μεσαιωνικές συνταγές, αποτέλεσμα των επιλογών μας θα συναντήσουμε στο εγγύς μέλλον, μάλλον με κάπως βίαιο τρόπο. Αντίστοιχα και στο οικονομικό πεδίο, ουδεμία προσπάθεια ορθής κατεύθυνσης των πολιτών στην λογική του περιορισμού της «χασούρας» που έχουν από τα αναγκαστικού χαρακτήρα μέτρα που λαμβάνονται.

Τελικά η αγέλη με τη λογική του οπαδού, δεν απαιτεί τέτοιες λύσεις από την όποια κυβέρνηση, αλλά χωρίζεται σε δύο στρατόπεδα, ένα αυτό των πολιτικά ορθολογούντων που είναι έτοιμοι να κατασπαράξουν όποιον τολμήσει να έχει διαφορετική άποψη από την επίσημη πολιτική της κυβέρνησης, χωρίς καμία απολύτως κριτική σκέψη, χωρίς καμία διάθεση να ερευνήσει έστω λίγο ιδιωτικά το ζήτημα, και μια δεύτερη ομάδα οπαδών, γραφικών συνήθως, οι οποίοι αρνούνται εντελώς την ύπαρξη ιού, και είναι επίσης έτοιμοι να κατασπαράξουν όποιον έχει διαφορετική άποψη από αυτούς. Στο δια ταύτα και οι δύο ομάδες οπαδών μαζί είναι έτοιμες από κοινού να κατασπαράξουν οποιονδήποτε θέλει να σκεφτεί με τρόπο ορθολογικό, ψάχνοντας μια λύση η οποία θα ελάττωνε τις οικονομικές επιπτώσεις των ατελέσφορων μέτρων, χωρίς να θέτει σε κίνδυνο την δημόσια υγεία, οι μεν διότι «η μάσκα σώζει ζωές» άσχετα αν ο κατασκευαστής της από μόνος αναφέρει ότι η μάσκα δεν προστατεύει από τον κορωνοϊό, οι οποίοι είναι πανέτοιμοι να υποδεχτούν με θέρμη ακόμα ένα lockdown χωρίς να τους ενδιαφέρει πόσοι αύριο θα πεθαίνουν από πείνα εξαιτίας του, οι δε, διότι «είναι όλα συνωμοσίες για να μας βάλουν το τσιπάκι». Ούτε τα μέτρα αυτά θα μας σώσουν, αλλά το μόνο όπλο το ανθρώπου που είναι το μυαλό του, αρκεί να χρησιμοποιηθεί έναντι της εγωιστικής ματαιοδοξίας των πολιτικών αρχών να μην παραδέχονται το λάθος τους, ούτε και πρόκειται να προταθεί ως λύση για τον ιό κάποιο μαγικό τσιπάκι που θα μας σώζει. 

Τελικό συμπέρασμα: η αγωνιώδης ανάγκη για την μείωση του ποσοστού οπαδών, ανεξαρτήτως στρατοπέδου και η αύξηση του ποσοστού ελεύθερα σκεπτόμενων πολιτών.

 

[1] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7231123/

[2] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7216123/

[3] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7285131/