Οι Τούρκοι της Θράκης

 

Η αντιμετώπιση των εθνικών θεμάτων από το Ελλαδίτικο ψευδοκράτος των Αθηνών χαρακτηρίζεται από στρουνθοκαμηλισμό. Για θέματα που εξελίσσονται και χειροτερεύουν, οι ανίκανες κρατικές αρχές απαντούν με επίκληση σε συνθήκες του παρελθόντος κι εκτός τόπου και χρόνου επιχειρήματα.

Χαρκτηριστικό παράδειγμα αυτής της κατηγορίας είναι η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης: Μία μερίδα ανθρώπων αυτοπροσδιορίζονται «Τούρκοι», έχουν τουρκική συνείδηση, ομιλούν την τουρκική γλώσσα, και είναι Ισλαμικού θρησκεύματος. Και η απάντηση του Ελληνικού κράτους είναι η εξής: «Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λοζάνης, δεν υπάρχει εθνική μειονότητα αλλά θρησκευτική. Είστε Έλληνες μουσουλμάνοι».

Η αντιμετώπιση δηλαδή αυτού του προβλήματος γίνεται με τον κλασικό δημιοϋπαλληλίστικο τρόπο που παραπέμπει τους πολίτες αλλού, αντί να κάτσει το κράτος να ασχοληθεί σοβαρά με το ζήτημα. Η επίκληση μίας συνθήκης που υπεγράφη έναν αιώνα πριν δεν μπορεί να αλλάξει τη συνείδηση και το φρόνημα των ανθρώπων. Είναι εντελώς άτοπη και δεν απαντάει σε προβλήματα που προκύπτουν σήμερα. Και αυτή η εθελοτυφλία οδήγησε σήμερα στον πλήρη εκτουρκισμό των Ελλήνων μουσουλμάνων της Θράκης με ευθύνη του Ελλαδίτικου κράτους.

Το Ελλαδίτικο κράτος εξ αρχής αντιμετώπιζε την θρησκευτική μειονότητα της Θράκης ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας: Τα χωριά τους είχαν μπάρες που έπεφταν με τη δύση του ηλίου, απαγορευόταν η κυκλοφορία κατά τις βραδινές ώρες, ενώ οι κάτοικοι κυκλοφορούσαν με ειδικές άδειες και έφεραν ταυτότητες διαφορετικές από αυτές των υπολοίπων Ελλήνων πολιτών. Και δεν μιλάμε για το μακρινό παρελθόν, αλλά για τα μέσα της δεκαετίας του 1990!

Αυτοί οι πολίτες Β’ κατηγορίας μέχρι το 1991 δεν μπορούσαν να μεταβιβάσουν περιουσιακά στοιχεία, δεν μπορούσαν να εκδόσουν οικοδομικές άδειες, ενώ ακόμα και το άνοιγμα τραπεζικού λογαριασμού ήταν δύσκολη υπόθεση. Μιλάμε δηλαδή για πραγματικό απαρτχάιντ.

Υπό αυτές τις συνθήκες είναι λογικό να έχει δημιουργηθεί ένα τεράστιο χάσμα και μία έλλειψη εμπιστοσύνης των μουσουλμάνων της Θράκης απέναντι στο Ελλαδίτικο Αθηνοκεντρικό κράτος. Και αυτό το χάσμα έσπευσε να το «καλύψει» το Τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, το οποίο αντικατέστησε εν μέρει το Ελληνικό κράτος καλύπτοντας τις ανάγκες του μουσουλμανικού πληθυσμού. Ακόμη και σήμερα, όταν οι κρατικές αρχές αφήνουν χωριά χωρίς οδικό δίκτυο, έρχεται το Τουρκικό προξενείο και ασφαλτοστρώνει τον χωματόδρομο.

Όταν λοιπόν μετά από τόσα χρόνια εχθρικής αντιμετώπισης από το Ελληνικό κράτος, και τους Τούρκους πράκτορες να αλωνίζουν εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση, είναι λογικό ο μουσουλμανικός πληθυσμός να έχει εκτουρκιστεί. Το κράτος των Αθηνών εκτούρκισε τους Θρακιώτες μουσουλμάνους!

Και σαν να μην έφταναν όλοι αυτοί οι λάθος χειρισμοί, οι κυβερνήσεις μετά το 1995 (οπότε και ήρθησαν οι διακρίσεις εναντίον των Ελλήνων μουσουλμάνων) αποφάσισαν ότι στα μειονοτικά σχολεία θα πρέπει να διδάσκεται το Κοράνι στην ΤΟΥΡΚΙΚΗ γλώσσα και όχι στην Ελληνική.

Οπότε όταν κάποιος Θρακιώτης μουσουλμάνος δηλώνει «Τούρκος», μην βιαστείτε να τον παραπέμψετε σε κάποια συνθήκη του παρελθόντος που τον χαρακτηρίζει αλλιώς, αλλά ζητήστε του μια ειλικρινή συγγνώμη για αυτά που υπέστη. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν υποφέρει από το Ελλαδίτικο κράτος και είναι λογικό να ετεροκαθορίζονται. Θα χρειαστεί χρόνος για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη τους απέναντί μας. Θα πρέπει πρώτα εμείς να τους κάνουμε να νιώσουν Έλληνες.

Ως Εθνικοκαπιταλιστές, θέλουμε να καταστήσουμε σαφές ότι καταδικάζουμε την αντιμετώπιση των αδερφών μας Ελλήνων μουσουλμάνων της Θράκης από το κράτος. Για εμάς ο εχθρός είναι το καταπιεστικό κράτος και όχι οι συμπολίτες μας, ανεξαρτήτως θρησκεύματος.