Ἡ 25η Μαρτίου καὶ ὁ Thomas Jefferson

Στὴν Α' Ἐθνοσυνέλευση τῆς Ἐπιδαύρου ἀναφέρεται πὼς «...ὁ κατὰ τῶν Τούρκων πόλεμος ἡμῶν, μακρὰν τοῦ νὰ στηρίζηται εἰς ἀρχάς τινας δημαγωγικὰς καὶ στασιώδεις ἢ ἰδιωφελεῖς μέρους τινὸς τοῦ σύμπαντος ἑλληνικοῦ ἔθνους σκοπούς, εἶναι πόλεμος ἐθνικός, πόλεμος ἱερός, πόλεμος, τοῦ ὁποίου ἡ μόνη αἰτία εἶναι ἡ ἀνάκτησις τῶν δικαίων τῆς προσωπικῆς ἡμῶν ἐλευθερίας, τῆς ἰδιοκτησίας καὶ τῆς τιμῆς, τὰ ὁποία, ἐνῶ τὴν σήμερον ὅλοι οἱ εὐνομούμενοι καὶ γειτονικοὶ λαοὶ τῆς Εὐρώπης τὰ χαίρουσιν, ἀπὸ ἡμᾶς μόνον ἡ σκληρὰ καὶ ἀπαραδειγμάτιστος τῶν ὀθωμανῶν τυραννία ἐπροσπάθησε μὲ βίαν ν’ ἀφαιρέσῃ καὶ ἐντὸς τοῦ στήθους ἡμῶν νὰ τὰ πνίξῃ»

Οἱ ἐπαναστατημένοι Ἕλληνες δηλαδὴ πολεμούσαν γιὰ τὸ δικαίωμα τῆς ἀτομικῆς ελευθερίας, τὸ δικαίωμα στὴν ἰδιοκτησία καὶ τὴν τιμή. Κοινῶς, ἡ ἔμπνευσή τους ἦταν οἱ ἰδέες ποὺ ἐνέπνευσαν τὴν Ἐπανάσταση γιὰ τὴν Ἀνεξαρτησία τῶν ΗΠΑ. Ἐξοῦ καὶ ἡ 22η στροφὴ στὸν Ἐθνικό μας Ὗμνο ποὺ ἀναφέρεται ξεκάθαρα στὴν Ἀμερικανικὴ Ἐπανάσταση:

Γκαρδιακὰ χαροποιήθη

Καὶ τοῦ Βάσιγκτον ἡ γῆ,

Καὶ τὰ σίδερα ἐνθυμήθη

Ποὺ τὴν ἔδεναν καὶ αὐτή.

Ἀνέκαθεν ὑποστήριζα ὅτι ἡ Ἐθνική μας ἐπέτειος δὲν ἐορτάζεται μὲ τὸν πρέποντα σεβασμὸ ποὺ τῆς ἀρμόζει. Συγκρίνοντας μάλιστα τὶς ἐπετειακὲς ἐκδηλώσεις ποὺ λαμβάνουν χώρα στὴν Ἑλλάδα μὲ τὶς ἀντίστοιχες σὲ ἄλλες χῶρες, διαπιστώνει κανεῖς ὅτι ἡ 25η Μαρτίου εἶναι ἀκόμη μία ἀφορμὴ γιὰ ἀργία τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων, τεμπελιά, κλείσιμο σχολείων, φαγοπότι, χαβαλὲ στὴν παρέλαση πετώντας στραγάλια στὸν φίλο μας κτλ.

Δὲν θὰ ἀναλωθῶ κάνοντας συγκρίσεις μὲ τὶς Βαλτικὲς χῶρες τὶς ὁποῖες ἐπισκέπτομαι συχνὰ καὶ θαυμάζω. Ἄλλωστε σὲ αὐτὲς τὶς χῶρες ἡ ἐλευθερία ἀποκτήθηκε προσφάτως καὶ ἡ συναισθηματικὴ φόρτιση εἶναι μεγάλη ὥστε νὰ δικαιολογεῖ τὴν ἀπόδοση τιμῶν στὴν ἠμέρα ποὺ ἄφησαν πίσω τους τὸν κομμουνισμὸ καὶ ξεκίνησαν τὸ ἄλμα τους πρὸς τὴν πρόοδο καὶ τὴν εὐημερία.

Κάθε χρόνο ὅμως τὴν 25η Μαρτίου ποὺ βλέπω τὰ κομματόσκυλα τοῦ Στρατοῦ μὲ τὰ μετάλλια στὸ στῆθος τους νὰ πλαισιώνουν τὰ πολιτικὰ λαμόγια στὴν ἐξέδρα τῶν ἐπισήμων, ἡ ὀργὴ ξεχειλίζει μέσα μου. Ὑποκριτὲς τῆς πολιτικῆς καὶ στρατιωτικῆς ἠγεσίας τῆς χώρας, ποὺ δὲν ἀξίζουν οὔτε νὰ ξεστομίσουν τὰ ὀνόματα τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821. Κι ὅμως, αὐτοὶ καλούνται νὰ τιμήσουν τοὺς Ἁγίους τῆς Ἐλευθερίας μας, καὶ νὰ τιμηθοῦν ἀπὸ τοὺς μαθητὲς ποὺ παρελαύνουν ἐνωπιόν τους άποδίδωντας τιμὲς στοὺς ἐκπροσώπους τῆς Πολιτείας ποὺ προέκυψε ἀπὸ τοὺς ἀγῶνες τοῦ 1821.

Ἂν θέλετε νὰ δεῖτε πῶς ἕνας ἐκπρόσωπος τῆς Πολιτείας ἀποδίδει τιμὲς στὴν Ἐθνικὴ ἐπέτειο, θὰ σᾶς διηγηθῶ δύο περιστατικὰ τοῦ Thomas Jefferson, Προέδρου τῶν ΗΠΑ καὶ ἰδρυτοῦ τοῦ Κόμματος τῶν Ῥεπουμπλικάνων:

Περιστατικὸ No 1

Τὸ 1801 ὁ δήμαρχος τῆς πόλεως τῆς Οὐάσινγκτον ῥώτησε τὸν Jefferson πότε εἶναι τὰ γεννέθλιά του ἔτσι ὥστε νὰ καθιερώσει τὴν συγκεκριμένη ἠμερομηνία ὡς ἐπίσημη ἐορτὴ τῆς πόλεως. Ὁ Jefferson ἀρνήθηκε νὰ τοῦ ἀπαντήσει λέγοντάς του: «Ἡ μοναδικὴ ἠμέρα ποὺ θὰ πρέπει νὰ μνημονεύεται καὶ νὰ ἐορτάζεται εἶναι ἡ 4η Ἰουλίου».

Μὲ αὐτὴ του τὴν πράξη ὁ Thomas Jefferson κλώτσησε μία μοναδικὴ εὐκαιρία γιὰ ἀτομικὴ δόξα, γιὰ μιὰ γιορτὴ στὴν πρωτεύουσα τῶν ΗΠΑ ποὺ θὰ ἐορταζόταν γιὰ πάντα τὸ ὄνομά του. Κι ὅμως, αὐτὸς ὁ ἀνιδιοτελὴς πατριώτης προτίμησε νὰ περιοριστεῖ στὴν θέση τοῦ Προέδρου τῶν νεογέννητων ΗΠΑ ἀντὶ νὰ δεχτεῖ νὰ ἐορταστεῖ τὸ ὄνομά του ἰσοτίμως μὲ τὴν λαμπρότερη μέρα τῆς ἱστορίας.

Περιστατικὸ No 2

Ἦταν 28 Ἰουνίου 1826. Μία χρόνια ἐντερικὴ πάθηση (πιθανὸν καρκίνος τοῦ παχέως ἐντέρου) εἶχε καθηλώσει τὸν Jefferson στὸ κρεββάτι. Ἦταν τόσο ἐξασθενημένος καὶ ὑπέφερε ἀπὸ φριχτοὺς πόνους ποὺ τὸν ἀνάγκασαν νὰ γνωστοποιήσει στὸν δήμαρχο τῆς Οὐάσινγκτον, Roger Weightman, ὅτι θὰ ἀπέχει ἀπὸ τοὺς ἐορτασμοὺς τῆς 50ης ἐπετείου τῆς Ἀνεξαρτησίας.

Ὅλα ἔδειχναν ὅτι ἡ ζωὴ τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Ἀγωνιστὴ τῆς Ἐλυθερίας πλησίαζε στὸ τέλος της. Ἀδύναμος καὶ ἐτοιμοθάνατος, ῥώτησε μὲ τρεμάμενη φωνὴ τὸν προσωπικό του γιατρό, Dr. Robley Dunglison, τὶ μέρα εῖναι. Ὅταν ὁ Dr. Dunglison τοῦ εἶπε ὅτι ἦταν 1η Ἰουλίου, ὁ Jefferson ζήτησε νὰ πάρει τὴν φαρμακευτική του ἀγωγὴ ὥστε νὰ προλάβει νὰ ζήσει γιὰ τελευταία φορὰ τὴν 4η Ἰουλίου.

Ἡ κατάσταση ὅμως τῆς ὑγείας τοῦ Tomas Jefferson ἐπιδεινωνόταν μὲ γοργοὺς ῥυθμοὺς καὶ ὅλα ἔδειχναν ὅτι εἶναι ζήτημα ὡρῶν νὰ φύγει ἀπὸ τὸν μάταιο τούτο κόσμο. Ὅποτε εἶχε ἐπικοινωνία μὲ τὸ περιβάλλον, τὸ μόνο ποὺ ῥωτοῦσε ἦταν: «Ξημέρωσε ἡ 4η Ἰουλίου;».

Ὁ Dr. Dunglison δὲν ἄντεχε νὰ τὸν βλέπει ἄλλο νὰ περνάει τὶς τελευταῖες του στιγμὲς μὲ τὴν ἀγωνία νὰ ζήσει λίγες ἀκόμα ὧρες μέχρι τὴν Ἐθνικὴ ἐπέτειο, καὶ βλέποντας τὸν Jefferson νὰ ὑποφέρει τόσο πολὺ ἀποφάσισε τὸ ἀπόγευμα τῆς 3ης Ἰουλίου νὰ πεῖ ψέματα στὸν Πρόεδρο: «Ναὶ, ξημέρωσε ἡ 4η Ἰουλίου».

Ὁ Jefferson τότε ἀρνήθηκε νὰ πάρει τὸ φάρμακό του. Χαμογέλασε καὶ ἔκανε νόημα σὲ ὅλους νὰ φύγουν ἀπὸ τὸ δωμάτιό του καὶ νὰ τὸν ἀφήσουν μόνο του.

Κανένας δὲν γνωρίζει τὶ σκεφτόταν ὁ Jefferson στὶς τελευταῖες στιγμές του. Οἱ κλεφτὲς ματιὲς ποὺ ἔριχναν οἱ συγγενεῖς του στὸ νεκροκρέββατό του ἔβλεπαν ἕναν ἐτοιμοθάνατο ἄνθρωπο νὰ χαμογελάει. Καὶ αὐτὸ τὸ χαμόγελο εὐτυχίας ἐν μέσω πόνου, διόγκωνε τὶς τύψεις τῶν κοντινῶν του ἀνθρώπων ποὺ τοῦ εἶπαν ψέματα καὶ τὸν ἄφησαν νὰ ξεψυχήσει πρὶν τὸ ξημέρωμα. Ἔνιωσαν ὅλοι τόσο ἀδύναμοι ποὺ ὁ μελλοθάνατος κοιτοῦσε κατάματα τὸν Θάνατο, ἐνῷ αὐτοὶ δὲν βρῆκαν τὴν δύναμη νὰ τοῦ ποῦν τὴν ἀλήθεια.

Ὁ Jefferson τελικὰ τὴν ἔβγαλε τὴ νύχτα, καὶ πέθανε τὸ μεσημέρι τῆς 4ης Ἰουλίου 1826, ἀκριβῶς 50 χρόνια ἀπὸ τὴν Ἀνεξαρτησία τῶν ΗΠΑ.

Δημήτριος Τσίκας

Πορτρέτο του φιλέλληνα βοστωνέζου Samuel Gridley Howe, φιλοτεχνημένο από τον John Elliot.
Ο πίνακας βρίσκεται σε βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Brown στο Rhode Island.

Το κράτος απαγορεύει την ατομική ευθύνη και αντικαθιστά την ατομική λήψη αποφάσεων.

Ποιος στ αλήθεια πιστεύει, με το χέρι στην καρδιά, πως αυτά τα αυστηρά μέτρα εφαρμόζονται για τον περιορισμό της μετάδοσης του κορωναϊού; Δικαιολογείται τέτοια καταπάτηση των ατομικών δικαιωμάτων για μια γρίπη με ποσοστό θνησιμότητας 1%, κι αυτό σε άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες; Και αν ναι, γιατί δεν περιορίζονται τα μέτρα στις ευπαθείς ομάδες και εφαρμόζονται στο σύνολο του πληθυσμού;

Μόνο ένας αφελής θα πίστευε πως η όλη η ιστορία έχει να κάνει με έναν ιό που δεν έχει σκοτώσει κανέναν υγιή ασθενή. Διότι τα άτομα σε ανοσοκαταστολή, οι υπερήλικες και οι χρόνια νοσούντες από καρδιοαναπνευστικά νοσήματα θα μπορούσαν να είχαν πεθάνει από ένα απλό κρυολόγημα ή μια γρίπη, η οποία έτσι κι αλλιώς ευθύνεται για χιλιάδες θανάτους κάθε χρόνο.

Αντί λοιπόν να δοθεί μία οδηγία για περιορισμό των μετακινήσεων των ατόμων που ανήκουν σε κάποια ευπαθή ομάδα, η κυβέρνηση προτιμάει να καταδικάσει σε κατ οίκον περιορισμό το σύνολο του πληθυσμού. Αποτέλεσμα αυτής της καταστάσεως είναι το πάγωμα της οικονομίας και κατ επέκτασιν της παραγωγικής διαδικασίας, η συρίκνωση του ΑΕΠ, η αύξηση της ανεργίας και η επακόλουθη ανθρωπιστική κρίση που θα προκύψει από το lock-down.

Αλλά πέραν των οικονομικών και ανθρωπιστικών επιπτώσεων, η πιο τρομακτική κατάσταση που αναδύει είναι η ελαφρά τη καρδία οικειοθελής παραχώρηση των ατομικών δικαιωμάτων από πλευράς πολιτών. Οι κρατικές αρχές, εκμεταλλευόμενες την φοβία που διασπείρουν τα ΜΜΕ, βρήκαν την ευκαιρία να τεστάρουν τα όρια της υποτακτικότητας των πολιτών. Και τα αποτελέσματα είναι ανησυχητικά: Πολίτες κλεισμένοι στα σπίτια τους να αναρτούν στα social media υβριστικούς χαρακτηρισμούς προς τους «απείθαρχους» συμπολίτες που αγνοούν την κρατική τρομοκρατία. Και όσο προχωράει η περίοδος του εγκλεισμού, τόσο οι κρατούμενοι φανατίζονται από την προπαγάνδα των φιλικών προς την κυβέρνηση ΜΜΕ.

Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο το γεγονός ότι η δήθεν «πολυφωνία» της πληθώρας των τηλεοπτικών σταθμών της χώρας ακολουθούν κοινή γραμμή ως προς τις κυβερνητικές επιλογές. Και σε συνδυασμό με την αναστολή της κυκλοφορίας των αντιπολιτευόμενων εφημερίδων λόγω του κορωναϊού, η πλύση εγκεφάλου μέσω των κυβερνητικών τηλεοπτικών σταθμών λειτουργεί περίφημα στους έγκλειστους στις οικίες τους «καλούς» και υπάκουους πολίτες.

Ο COVID-19 θα συνεχίσει να υπάρχει για μήνες, ίσως και για χρόνια, και για όσο υφίσταται θα υπάρχει η δικαιολογία της επιβολής μέτρων που περιορίζουν τις ατομικές ελευθερίες.

Ο κορωναϊός είναι απλώς μία επιφανειακή δικαιολογία για την εθελούσια παραχώρηση της ελευθερίας των πολιτών. Δεν είναι ξεκάθαρο πότε θα περάσει αυτή η κρίση, οπότε δεν γνωρίζει κανένας αν και πότε θα αρθούν τα περιοριστικά μέτρα. Ας γνωρίζουν λοιπόν οι πολίτες ότι η άρση της Ροβιεσπερικής τρομοκρατίας δεν θα έρθει σύντομα...

Κριτική στην αντιμετώπιση του κορωναϊού υπό την Εθνικοκαπιταλιστική σκοπιά.

Ακόμη και ανάμεσα στους λοιμωξιολόγους υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις ως προς την αντιμετώπιση της διασποράς του κορωναϊού. Οι περισσότερες χώρες προτιμούν την συντηρητική αντιμετώπιση προκειμένου να αποφύγουν να δοκιμάσουν τα όρια των συστημάτων υγείας τους. Ωστόσο, υπάρχει και η προσέγγιση επιστημόνων όπως ο Chris Whitty και ο Patrick Vallance, οι οποίοι υποστηρίζουν πως από τη στιγμή που η επιδημία είναι αναπόφευκτη, είναι καλύτερα να αφήσεις ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού να νοσήσει από τον ιό, ώστε την επόμενη χρονιά που αυτός θα επιστρέψει ο πληθυσμός να έχει αποκτήσει αντισώματα για να τον αντιμετωπίσει πιο αποτελεσματικά. Αυτήν την αντιμετώπιση την προτιμούν χώρες με εξαιρετικά συστήματα υγείας όπως η Ελβετία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Πέραν όμως όμως της υγειονομικής αντιμετωπίσεως μίας πρωτοφανούς πανδημίας, υπάρχουν και οι πολιτικοοικονομικές επιπτώσεις. Η ανθρωπιστική κρίση που θα προκύψει μετά από ένα μακροχρόνιο lockdown θα είναι πολύ μεγαλύτερη από τις επιπτώσεις του κορωνοϊού. Ἐνα lockdown σε μία εύθραυστη οικονομία όπως η ελληνική θα έχει καταστροφικές επιπτώσεις: Επιχειρήσεις θα κλείσουν, οι άνεργοι θα αυξηθούν, οι οικογένειες που θα πτωχεύσουν θα πολλαπλασιαστούν... Και όλα αυτά για να σωθούν κάποιοι 90χρονοι που θα μπορούσαν να πεθάνουν από μία απλή γρίπη. Αυτό είναι λάθος διαχείριση πόρων και λάθος προτεραιότητα. Θυσιάζεις υγιείς και παραγωγικές ομάδες του πληθυσμού προκειμένου να παρατείνεις (αν τελικώς το καταφέρεις) τη ζωή ευπαθών ομάδων που δεν συνεισφέρουν στην παραγωγική διαδικασία και αποροφούν πόρους (οι οποίοι πόροι θα γίνουν ακόμα πιο πολίτιμοι μετά την μείωσή τους λόγω lockdown).

Βεβαίως, οι σοβαρές χώρες όπως η Ελβετία και το Ηνωμένο Βασίλειο λαμβάνουν υπόψιν τους τα παραπάνω δεδομένα και πράττουν αναλόγως. Αντιθέτως, οι σοσιαλιστικές χώρες καταφεύγουν στην κομμουνιστική πρακτική της καταστροφικής εξισώσεως, εντάσσοντας στις ευπαθείς ομάδες πληθυσμού πολίτες που πριν την πανδημία είχαν μία φυσιολογική ζωή. Και όπως σε κάθε εφαρμογή του σοσιαλισμού, τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά.

Καλή τύχη!

Ο Μεγάλος Αδερφός είναι ΕΔΩ!

Από την ημέρα που ανακοινώθηκαν οι περιορισμοί στις ζωές των πολιτών με την δικαιολογία του κορωναϊού, οι αρχές συνέλλαβαν και οδήγησαν στην φυλακή εκατοντάδες επιχειρηματίες που "τόλμησαν" να ανοίξουν τις επιχειρήσεις τους. Μάλιστα κάθε μέρα οι συλλήψεις είναι περισσότερες από τα νέα περιστατικά νοσούντων, κάτι που δείχνει τις πραγματικές προθέσεις της κυβερνήσεως.

Την επικρατούσα κατάσταση δεν θα μπορούσε να φανταστεί ούτε στα πιο τρελά του όνειρα το μέσο ΣΥΡΙΖώο: Τα ΜΜΕ κινούνται όλα στην ίδια γραμμή προπαγάνδας, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις απαγορεύεται να λειτουργούν, άδεια ράφια στα σούπερ-μάρκετ, έλλειψη χαρτιού υγείας, απαγόρευση κυκλοφορίας, αστυνομοκρατία, διορισμοί στο δημόσιο... Πραγματικός σοσιαλισμός!

Ποια θα είναι η επόμενη ενέργεια της κυβέρνησης; Να πυροβολεί όποιον βγαίνει από το σπίτι του, όπως έκανε η Στάζι σε αυτούς που επιχειρούσαν να βγουν εκτός του τείχους του Βερολίνου; Και η Στάζι για το καλό των πολιτών της Ανατολικής Γερμανίας φυλάκιζε και πυροβολούσε τους αντιφρονούντες.

Μόνο κάποιος ανόητος πιστεύει ότι όλη αυτή η σοσιαλιστική υστερία γίνεται για την αντιμετώπιση του κορωναϊού. Οι σοβαρές χώρες όπως η Ελβετία και το Ηνωμένο Βασίλειο αντιμετωπίζουν τον ιό όπως αντιμετωπίζουν την εποχική γρίπη.

Οι πολίτες της Ελλάδος δοκιμάζονται από την σοσιαλιστική κυβέρνηση της ΝΔ προκειμένου να δει το κράτος το επίπεδο υπακοής των πειραματόζωων. Και μάλιστα έφτασαν σε αναπάντεχα υψηλά επίπεδα προβατοποίησης, αφού τα υποκείμενα παρουσίασαν σημάδια πληρους χειραγώγησης και βγήκαν στα μπαλκόνια χειροκροτώντας ασκόπως καθ υπόδειξη των ερευνητών συμπεριφοράς όχλου, των μυστικών υπηρεσιών και της Μαρέβας.

Τα σκηνικά που ζούμε σήμερα θα τα ζήλευε ακόμα και ο Μεγάλος Αδερφός στο πιο παρανοϊκό Οργουελικό σενάριο!