Ανέκαθεν υπήρχαν και υπάρχουν προβληματικές προσωπικότητες και στα δύο φύλα, και κατ επέκταση στις ανθρώπινες σχέσεις. Η διαφορά έγκειται στον τρόπο εκδήλωσης, ο οποίος με τη σειρά του καθορίζεται από τα έμφυτα χαρακτηριστικά (ψυχικά και σωματικά) του αντίστοιχου φύλου.
Για παράδειγμα οι γυναίκες εκδηλώνουν την ζήλια τους σε μια σχέση ασκώντας ψυχολογική πίεση στον σύντροφό τους και προκαλώντας προβλήματα στο κοινωνικό και επαγγελματικό περιβάλλον του. Η άσκηση σωματικής βίας είναι πιο σπάνια, αν και συνεχώς αυξανόμενη.
Οι άντρες εκφράζουν την αρρωστημένη ζήλια τους πιο βίαια, λόγω της αντρικής τους φύσεως. Σε αυτές τις περιπτώσεις το πρόβλημα δεν είναι ο ανδρισμός, αλλά το χθόνιο συναίσθημα της ζήλιας σε συνδυασμό με την πολεμική φύση του ανδρός. Αυτός ο ακαθόριστος διαχωρισμός των φύλων στην τραβεστί κοινωνία μας είναι υπεύθυνος για τις γυναικοκτονίες, και όχι η "πατριαρχία" η οποία έχει εκριζωθεί και σχεδόν εξαλειφθεί στις μέρες μας.
Στις παραδοσιακές πατριαρχικές κοινωνίες, ο πατέρας ουδέποτε θα επέλεγε για την κόρη του ένα "κακό παιδί", τεμπέλη, ανεπρόκοπο, με τατουάζ και γραμμωμένους κοιλιακούς που καπνίζει και κάνει ζημιά στα μπουζούκια και στα κλαμπ. Αυτό είναι ένα αρρωστημένο πρότυπο που καθιερώθηκε με την σεξουαλική απελευθέρωση των γυναικών, και την επιλογή συντρόφου σύμφωνα με τις επιταγές του lifestyle που καθορίζεται από τις κουτσομπολίστικες μεσημεριανές εκπομπές.
Η σεξουαλική απελευθέρωση της γυναίκας στις δυτικές κοινωνίες, στην ουσία υποβίβασε την θηλυκότητα από γενεσιουργό στύλο της οικογένειας σε σκεύος ηδονής. Και οι δήθεν ελευθερίες που απλόχερα δίνει ο φεμινισμός στις γυναίκες, καθιστούν την σύγχρονη γυναίκα ένα σπερματοδοχείο συλλογής εμπειριών
Η επαγγελματική καριέρα που υποτίθεται ότι υποσχόταν η ισότητα του φεμινισμού, έχει αναγκάσει τις γυναίκες να εργάζονται για 400 ευρώ, να μην διαννοούνται καν να κάνουν οικογένεια, και ως μοναδική διέξοδο να έχουν την πρόσκαιρη ηδονή κατά το Σαββατόβραδο στο κλαμπ, όπου ανταλλάσσουν το κορμί τους για ένα κερασμενο ποτό από το "κακό παιδί" που θα τις κλέψει την καρδιά (και σε κάποιες περιπτώσεις την ίδια τους τη ζωή).
Μη λοιδορείτε την πατριαρχία λοιπόν. Η παρούσα κατάσταση είναι 100% αποτέλεσμα της φεμινιστικής μητριαρχίας. Αυτή εκτρέφει δολοφόνους απελευθερωμένων γυναικών που έλκονται από τα "κακά παιδιά" επειδή δεν είναι "βαρετά στο κρεββάτι". Η πατριαρχία έχει ως πρότυπα την εργατικότητα, τη νοικοκυροσύνη (που οι σύντροφοι του Ζακ θέλουν να βάλουν γκαζάκι), την τιμιότητα, τη σοβαρότητα, τους μετρημένους άντρες που είναι σε θέση να κάνουν σπιτικό και να συντηρήσουν οικογένεια.
Σε μια θηλυκοποιημένη κοινωνία είναι πολύ δύσκολο να μεγαλώνει κάποιος αγόρια με τόσα αρνητικά πρότυπα να βομβαρδίζουν τον ανδρισμό τους.
Ως πατέρας δύο κοριτσιών ο ίδιος, δεν θεωρώ την πατριαρχία υπεύθυνη για τα περιστατικά γυναικοκτονιών. Αντιθέτως, θεωρώ υπεύθυνη την έλλειψη πατριαρχίας. Και ο ρόλος μου ως γονιός είναι διδάξω στις θυγατέρες μου να ξεχωρίζουν τους άξιους Άνδρες από τα ανθρωποσκουπίδια των κλαμπ και των μπουζουκτσήδικων.
