Οι Ήρωές μας: Julian Assange

 

Ο Julian Paul Assange είναι Αυστραλός ακτιβιστής που δραστηριοποιείται στο διαδίκτυο. Είναι ο ιδρυτής της πλατφόρμας Wikileaks, την οποία δημιούργησε το 2006. Το WikiLeaks είναι διεθνής μη κερδοσκοπικός οργανισμός ΜΜΕ ο οποίος δημοσιεύει έγγραφα από ανώνυμες πηγές και διαρροές, που υπό άλλες συνθήκες δεν θα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας. Τον ιστότοπο του οργανισμού διαχειρίζεται η «The Sunshine Press». Μέσα στον πρώτο χρόνο της λειτουργίας του, ο ιστότοπος ανακοίνωσε πως η βάση δεδομένων του συμπεριλάμβανε πλέον περισσότερα από 1,2 εκατομμύρια έγγραφα.

Το WikiLeaks έχει κερδίσει ένα σύνολο βραβείων, ανάμεσα στα οποία το New Media Award του περιοδικού «The Economist» για το έτος 2008. Toν Ιούνιο του 2009, το WikiLeaks και ο Τζούλιαν Ασάντζ βραβεύτηκαν από τη Διεθνή Αμνηστία με το UK Media Award για τη δημοσίευση το 2008 του κειμένου «Kenya: The Cry of Blood – Extra Judicial Killings and Disappearances», μια έρευνα της Εθνικής Επιτροπής της Κένυας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Kenya National Commission on Human Rights). Τον Μάιο του 2010, η «New York Daily News» κατέταξε το WikiLeaks πρώτο στη λίστα των «ιστοσελίδων που θα μπορούσαν να αλλάξουν εντελώς την ειδησεογραφία».

Τον Απρίλιο του 2010, το WikiLeaks δημοσίευσε βίντεο από ένα περιστατικό του 2007 οπότε και Ιρακινοί άμαχοι πολίτες θανατώθηκαν από Αμερικανούς στρατιώτες, σε μια ιστοσελίδα που καλείται Collateral Murder. Τον Ιούλιο του ίδιου έτους, το WikiLeaks δημοσίευσε το «Ημερολόγιο του Πολέμου στο Αφγανιστάν» («Afghan War Diary»), μια συλλογή περισσοτέρων από 76.900 εγγράφων σχετικά με τον Πόλεμο στο Αφγανιστάν τα οποία μέχρι τότε δεν ήταν διαθέσιμα στο ευρύ κοινό. Τον Οκτώβριο η ομάδα δημοσίευσε ένα πακέτο περίπου 400.000 εγγράφων υπό τον τίτλο «Ημερολόγιο του Πολέμου στο Ιράκ» («Iraq War Logs») σε συντονισμό με μεγάλους κερδοσκοπικούς οργανισμούς ΜΜΕ. Λίγες εβδομάδες αργότερα, στις 28 Νοεμβρίου, το WikiLeaks ξεκίνησε να δίνει στη δημοσιότητα 251.287 διπλωματικά έγγραφα, με την Αμερικανική Κυβέρνηση να κάνει λόγο για «επίθεση κατά της διεθνούς κοινότητας».

Ο Ασάνζ παραμένει - εδώ και 11 χρόνια - κρατούμενος σε φυλακή υψίστης ασφαλείας στην Αγγλία περιμένοντας την αγγλική δικαιοσύνη να αποφανθεί αν θα τον εκδώσει στις Η.Π.Α. για να δικαστεί για διασπορά της αλήθειας...

Οι Ήρωές μας: Edward Snowden

Ο Edward Joseph Snowden, είναι Αμερικανός τεχνικός (διαχειριστής συστημάτων) που εργαζόταν, βάσει συμβολαίου, για την NSA και την CIA. Το 2013, ο Σνόουντεν διοχέτευσε στον τύπο απόρρητες πληροφορίες από την NSA σχετικά με τα πρoγράμματα μαζικής παρακολούθησης που εφαρμόζουν οι Αμερικανικές και Βρετανικές κυβερνήσεις. Οι πληροφορίες αποκαλύπτουν τα προγράμματα παρακολούθησης που τρέχει η NSA με τη συνεργασία εταιριών τηλεπικοινωνιών και Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.

Στις 20 Μαΐου 2013, ο Σνόουντεν πέταξε στο Χονγκ Κονγκ αφού εγκατέλειψε την εργασία του σε μια εγκατάσταση της NSA στη Χαβάη και στις αρχές του Ιουνίου αποκάλυψε χιλιάδες διαβαθμισμένα έγγραφα της NSA στους δημοσιογράφους Γκλεν Γκρίνγουολντ, Λάουρα Πόιτρας και Ίγουεν ΜακΆσκιλ. Ο Σνόουντεν ήρθε στη δημοσιότητα μετά από τις ιστορίες που βασίζονται στο υλικό που έδωσε εμφανίστηκαν στις εφημερίδες, The Guardian και The Washington Post. Περαιτέρω αποκαλύψεις έγιναν από άλλες εφημερίδες, συμπεριλαμβανομένης της Der Spiegel και της The New York Times.

Στις 21 Ιούνη του 2013, το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ αποσφράγισε τις κατηγορίες εναντίον του Σνόουντεν, δύο κατηγορίες για παραβίαση του νόμου κατασκοπείας και της κλοπής κρατικών περιουσιακών στοιχείων. Στις 23 Ιουνίου, πέταξε στη Μόσχα, όπου σύμφωνα με πληροφορίες παρέμεινε για περισσότερο από ένα μήνα. Αργότερα εκείνο το καλοκαίρι, οι ρωσικές αρχές του χορηγούν προσωρινό πολιτικό άσυλο ενός έτους, το οποίο στη συνέχεια παρατάθηκε έως τρία χρόνια. Από το 2015, εξακολουθεί να ζει σε άγνωστη τοποθεσία στη Ρωσία, ενώ αναζητά άσυλο και αλλού.

Οι Ήρωές μας: Józef Franczak

 

Πριν από 58 χρόνια, το 1963, ένας από τους τελευταίους και πιο γνωστούς αντικομμουνιστές αντιστασιακούς στην Πολωνία, ο Józef Franczak, δολοφονείται από τις σοβιετικές αρχές.

Ο λοχίας Józef Franczak υπηρετούσε στον πολωνικό στρατό, όταν η Σοβιετική Ένωση εισέβαλε το 1939. Αιχμαλωτίστηκε στο αρχικό χάος της εισβολής, δραπέτευσε γρήγορα και ενώθηκε με τον υπόγειο Στρατό Εσωτερικού (Armia Krajowa) για να αντισταθεί τόσο στους Σοβιετικούς όσο και στους Γερμανούς εισβολείς. Εκείνη την εποχή ήταν μόλις 21 ετών.

Μετά από σχεδόν 4 χρόνια ως αντάρτης, αιχμαλωτίστηκε και πάλι από τις σοβιετικές δυνάμεις και επιστρατεύτηκε με τη βία στον κομμουνιστικό Λαϊκό Στρατό της Πολωνίας. Αφού έγινε μάρτυρας της εκτέλεσης πολλών συντρόφων του εγχώριου στρατού, αυτομόλησε γρήγορα και διέφυγε στο Λούμπλιν, όπου συνδέθηκε με μια τοπική αντικομμουνιστική αντάρτικη ομάδα. Περίπου εκείνη την εποχή υιοθέτησε το αντάρτικο του ψευδώνυμο "Lalak".

Η σοβιετική πίεση κατά της βιαστικά οργανωμένης ομάδας αντικομμουνιστών μαχητών του αυξήθηκε σημαντικά μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1946 συνελήφθη για τρίτη φορά από τις σοβιετικές δυνάμεις. Ορκίστηκε να μην ξανασυλληφθεί ποτέ. Η απόδρασή του θα ήταν λιγότερο μυστική, με τον Λάλακ να σκοτώνει προσωπικά τέσσερις από τους απαγωγείς του και να οδηγεί μια μικρή ομάδα κατά της κατοχής στην ελευθερία. Έγινε ένας από τους Żołnierze wyklęci, "τους καταραμένους στρατιώτες", που έδωσαν έναν σκληρό αγώνα ενάντια στους Σοβιετικούς, καθώς οι δυνάμεις κατοχής καταλάμβαναν την αγαπημένη τους Πολωνία.

Το 1948, ο πυρήνας των μαχητών του σκοτώθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου ή συνελήφθη μετά από μια ληστεία τράπεζας. Για τα επόμενα 15 χρόνια, θα επιχειρούσε μόνος του. Ένας στρατός ενός ανθρώπου, αποφασισμένος να κυνηγά και να δολοφονεί συνεργάτες των κομμουνιστών και προδότες. Ο ίδιος συνέχισε να πολεμά, οι άλλοι "καταραμένοι στρατιώτες" σκοτώθηκαν, συνελήφθησαν ή παραδόθηκαν μετά τη γενική αμνηστία του 1956.

Οι σοβιετικές και οι κομμουνιστικές πολωνικές αρχές προσπάθησαν τα πάντα για να πιάσουν τον Λάλεκ. Τα σπίτια όλων των γνωστών συγγενών του παρακολουθούνταν και έβαζαν κοριούς. Ο Λάλακ σπάνια θα μπορούσε να ξαναδεί την οικογένειά του. Ανακοινώθηκαν σοβαρές απειλές για εκτέλεση και φυλάκιση καθώς η δυσφήμισή του μεγάλωνε, αλλά τουλάχιστον 200 συμπαθείς Πολωνοί ήταν γνωστό ότι υποστήριζαν κρυφά τις δραστηριότητές του.

Το 1963, ο Λάλακ ήταν πλέον 45 ετών, έχοντας περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής του στον πόλεμο. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, σχεδίασε μια μυστική συνάντηση με μια ερωμένη που του είχε γεννήσει έναν γιο. Ήταν μια μυστική μικρή οικογένεια, την οποία θα έβλεπε σπάνια. Δεν θα τους συναντούσε ποτέ, καθώς ένας δοσίλογος συγγενής της ερωμένης του ανέφερε τις κινήσεις του στην πολωνική μυστική αστυνομία. Καθώς κατευθυνόταν προς τη συνάντηση, ανακόπηκε από 35 πολιτοφυλακές και μέλη των αστυνομικών δυνάμεων της ZOMO, οι οποίες τον στρίμωξαν σε έναν αχυρώνα. Προσπάθησε να ξεφύγει από την κατάσταση, δηλώνοντας ότι ήταν ένας απλός αγρότης. Οι πράκτορες της ZOMO τράβηξαν τα όπλα τους και απαίτησαν έγγραφα.

Ο Λάλακ τους έδωσε μολύβι. Τράβηξε ένα κρυμμένο υποπολυβόλο και πυροβόλησε πρώτος. Σκοτώθηκε από χαλάζι πυροβολισμών, ενώ στη συνέχεια το σώμα του ακρωτηριάστηκε καθώς οι πράκτορες της ZOMO αποκεφάλισαν το πτώμα του. Δεν παραδόθηκε ποτέ και αναγνωρίζεται ως ο τελευταίος αντιστασιακός στην Πολωνία. Ο τελευταίος από τους «καταραμένους στρατιώτες».

Οι Ήρωές μας: JStark1809

Ο γνωστός (αν και ανώνυμος) Εθνικοκαπιταλιστής JStark βρέθηκε νεκρός στο αυτοκίνητό του τον Οκτώβριο του 2021. Οι Γερμανικές αρχές στην επίσημη ανακοίνωσή τους μιλάνε για καρδιακή προσβολή.

Για όσους δεν γνωρίζουν, ο JStark ήταν υπέρμαχος των ατομικών ελευθεριών, της οπλοκατοχής και του καπιταλισμού, και έγινε γνωστός μετά από την δημοσίευση του G-code για την παραγωγή του  όπλου FGC-9 μέσω 3D εκτυπωτή. Η επαναστατική ιδέα του JStark θα όπλιζε τα σπίτια των ανυπεράσπιστων Λευκών Ευρωπαίων με ένα νόμιμο όπλο, αφού η εκτύπωση ενός λειτουργικού όπλου σε 3D εκτυπωτή βρίσκει νομικό κενό.

Ο 28χρονος JStark ήταν σε άριστη φυσική κατάσταση, και έπαθε "καρδιακή προσβολή" λίγες ημέρες μετά την έρευνα της Γερμανικής αστυνομίας στο σπίτι του...

Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι οι  ZOG Γερμανικές αρχές εκτέλεσαν με ύπουλο τρόπο το παλικάρι.

https://www.deterrencedispensed.com

Οι Ήρωές μας: Ross Ulbricht

 

Το 2015 ο Ross Ulbricht, στα 26 του χρόνια, καταδικάστηκε σε 240 χρόνια φυλακή..

Το έγκλημά του; 

Δημιούργησε έναν ψηφιακό χώρο με το όνομα  "The Silk Road", όπου ο καθένας μπορούσε να ανταλλάζει ελεύθερα προϊόντα και υπηρεσίες μέσω Bitcoin. Μια πραγματική ελεύθερη αγορά στην οποία δεν υπήρχαν ούτε φόροι, ούτε καρτέλ, ούτε δασμοί, ούτε μεσάζοντες. 

Φυσικά για το κράτος και τους κορποράτες που κρύβονται πίσω από αυτό, μια τέτοια κίνηση συνιστούσε μέγιστη απειλή, καθώς έπαιρνε τη δύναμη από τα χέρια τους και την επέστρεφε στους ανθρώπους. Έτσι, σε μία σκανδαλώδη δίκη καταδικάστηκε για αδικήματα που ουδέποτε ο ίδιος διέπραξε, όπως ξέπλυμα μαύρου χρήματος (sic) και διακίνηση ναρκωτικών. Φυλακίστηκε σε δις ισόβια +40 επιπλέον χρόνια χωρίς να υπάρξει ούτε ένα θύμα!

Φυσικά η τιμωρία αυτή είχε ως στόχο τον παραδειγματισμό και σωφρονισμό όσων τολμούν ακόμα να αντιστέκονται.

Ο Ross Ulbricht παραμένει φυλακισμένος εδώ και εννέα χρόνια για εγκλήματα που ουδέποτε διέπραξε. Ο Ulbricht έκανε το λάθος να τολμήσει να απειλήσει το σύστημα.

Ο Ross Ulbricht είναι ένας πραγματικός ήρωας που θα πρέπει να διδάσκεται και να μνημονεύεται από τις επόμενες γενιές. 

https://freeross.org

Γυναικοκτονίες και φεμινισμός.

 

Ανέκαθεν υπήρχαν και υπάρχουν προβληματικές προσωπικότητες και στα δύο φύλα, και κατ επέκταση στις ανθρώπινες σχέσεις. Η διαφορά έγκειται στον τρόπο εκδήλωσης, ο οποίος με τη σειρά του καθορίζεται από τα έμφυτα χαρακτηριστικά (ψυχικά και σωματικά) του αντίστοιχου φύλου.

Για παράδειγμα οι γυναίκες εκδηλώνουν την ζήλια τους σε μια σχέση ασκώντας ψυχολογική πίεση στον σύντροφό τους και προκαλώντας προβλήματα στο κοινωνικό και επαγγελματικό περιβάλλον του. Η άσκηση σωματικής βίας είναι πιο σπάνια, αν και συνεχώς αυξανόμενη.

Οι άντρες εκφράζουν την αρρωστημένη ζήλια τους πιο βίαια, λόγω της αντρικής τους φύσεως. Σε αυτές τις περιπτώσεις το πρόβλημα δεν είναι ο ανδρισμός, αλλά το χθόνιο συναίσθημα της ζήλιας σε συνδυασμό με την πολεμική φύση του ανδρός. Αυτός ο ακαθόριστος διαχωρισμός των φύλων στην τραβεστί κοινωνία μας είναι υπεύθυνος για τις γυναικοκτονίες, και όχι η "πατριαρχία" η οποία έχει εκριζωθεί και σχεδόν εξαλειφθεί στις μέρες μας.

Στις παραδοσιακές πατριαρχικές κοινωνίες, ο πατέρας ουδέποτε θα επέλεγε για την κόρη του ένα "κακό παιδί", τεμπέλη, ανεπρόκοπο, με τατουάζ και γραμμωμένους κοιλιακούς που καπνίζει και κάνει ζημιά στα μπουζούκια και στα κλαμπ. Αυτό είναι ένα αρρωστημένο πρότυπο που καθιερώθηκε με την σεξουαλική απελευθέρωση των γυναικών, και την επιλογή συντρόφου σύμφωνα με τις επιταγές του lifestyle που καθορίζεται από τις κουτσομπολίστικες μεσημεριανές εκπομπές.

Η σεξουαλική απελευθέρωση της γυναίκας στις δυτικές κοινωνίες, στην ουσία υποβίβασε την θηλυκότητα από γενεσιουργό στύλο της οικογένειας σε σκεύος ηδονής. Και οι δήθεν ελευθερίες που απλόχερα δίνει ο φεμινισμός στις γυναίκες, καθιστούν την σύγχρονη γυναίκα ένα σπερματοδοχείο συλλογής εμπειριών 

Η επαγγελματική καριέρα που υποτίθεται ότι υποσχόταν η ισότητα του φεμινισμού, έχει αναγκάσει τις γυναίκες να εργάζονται για 400 ευρώ, να μην διαννοούνται καν να κάνουν οικογένεια, και ως μοναδική διέξοδο να έχουν την πρόσκαιρη ηδονή κατά το Σαββατόβραδο στο κλαμπ, όπου ανταλλάσσουν το κορμί τους για ένα κερασμενο ποτό από το "κακό παιδί" που θα τις κλέψει την καρδιά (και σε κάποιες περιπτώσεις την ίδια τους τη ζωή). 

Μη λοιδορείτε την πατριαρχία λοιπόν. Η παρούσα κατάσταση είναι 100% αποτέλεσμα της φεμινιστικής μητριαρχίας. Αυτή εκτρέφει δολοφόνους απελευθερωμένων γυναικών που έλκονται από τα "κακά παιδιά" επειδή δεν είναι "βαρετά στο κρεββάτι". Η πατριαρχία έχει ως πρότυπα την εργατικότητα, τη νοικοκυροσύνη (που οι σύντροφοι του Ζακ θέλουν να βάλουν γκαζάκι), την τιμιότητα, τη σοβαρότητα, τους μετρημένους άντρες που είναι σε θέση να κάνουν σπιτικό και να συντηρήσουν οικογένεια.

Σε μια θηλυκοποιημένη κοινωνία είναι πολύ δύσκολο να μεγαλώνει κάποιος αγόρια με τόσα αρνητικά πρότυπα να βομβαρδίζουν τον ανδρισμό τους.

Ως πατέρας δύο κοριτσιών ο ίδιος, δεν θεωρώ την πατριαρχία υπεύθυνη για τα περιστατικά γυναικοκτονιών. Αντιθέτως, θεωρώ υπεύθυνη την έλλειψη πατριαρχίας. Και ο ρόλος μου ως γονιός είναι διδάξω στις θυγατέρες μου να ξεχωρίζουν τους άξιους Άνδρες από τα ανθρωποσκουπίδια των κλαμπ και των μπουζουκτσήδικων.

Το μεγαλύτερο πείραμα κοινωνικής μηχανικής στην ιστορία της ανθρωπότητας.

 

Ποτέ μου δεν ήμουν αντιεμβολιαστής. Έκανα όλα τα εμβόλια που συμπεριλαμβάνονται στο Ελληνικό πρόγραμμα εμβολιασμού, και έκανα κάθε χρόνο το αντιγριπικό εμβόλιο κατά τα χρόνια που εργαζόμουν στον κλάδο των τροφίμων, ως μέρος της συμφωνίας με τον εργοδότη μου. Επίσης έκανα όλα τα εμβόλια στις δύο κόρες μου που γεννήθηκαν στην Ισλανδία, και μάλιστα τις έκανα και επιπλέον εμβόλια που δεν συμπεριλαμβάνονταν στο πρόγραμμα εμβολιασμού της χώρας, πληρώνοντάς τα από την τσέπη μου (συγκεκριμένα της ηπατίτιδας Β και της φυματίωσης).

Όχι μόνο είμαι υπέρμαχος των εμβολίων, αλλά κατακρίνω τους γονείς που αρνούνται να εμβολιάσουν τα παιδιά τους για τις επικίνδυνες ασθένειες όπως η πολιομυελίτιδα, ο πνευμονόκοκκος,  ο μηνιγγιτιδόκοκκος κτλ. Το θεωρώ ανεύθυνο και επικίνδυνο, και μάλιστα φρόντιζα ώστε τα παιδιά μου να μην έρχονται σε επαφή με παιδιά αντιεμβολιαστών μέχρις ότου να ολοκληρώσουν τα προβλεπόμενα εμβόλια.

Υπάρχουν όμως κάποια εμβόλια τα οποία δεν είναι απαραίτητα, όπως πχ της ανεμοβλογιάς. Η συγκεκριμένη ασθένεια είναι τελείως ακίνδυνη για τα παιδιά, και παλιότερα οι γονείς επεδίωκαν ώστε τα παιδιά τους να κολλήσουν την συγκεκριμένη παιδική ασθένεια ώστε να αποκτήσουν αντισώματα. Βεβαίως, το εμβόλιο κατά της ανεμοβλογιάς είναι χρήσιμο για τις γυναίκες που σκοπεύουν να αποκτήσουν παιδί και δεν πέρασαν τη νόσο σε μικρή ηλικία, οπότε σε αυτήν την περίπτωση είναι απαραίτητο.

Όσον αφορά τον κινεζοϊό Covid-19, η τοποθέτησή μου είναι απλή: Δε νιώθω κάποιον φόβο για μία ίωση με θνητότητα 0,2%, κι αυτή με θύματα μόνο υπέργηρους ή/και με υποκείμενα νοσήματα. Οπότε δεν βλέπω κανέναν απολύτως λόγο να υποβληθώ σε εμβολιασμό με κάποιο σκεύασμα που απαριθμεί ελάχιστους μήνες κυκλοφορίας. Κι από όσο φαίνεται, δεν είμαι ο μοναδικός που αντιμετωπίζει την κατάσταση με αυτόν τον τρόπο, αφού οι μισοί περίπου Έλληνες δεν έχουν εμβολιαστεί για την συγκεκριμένη ίωση.

Και αντί να πειστώ με λογικά επιχειρήματα από την κυβέρνηση για τους λόγους που θα πρέπει να εμβολιαστώ εφόσον δεν κινδυνεύω, απειλούμαι από το κράτος με περιορισμό των ατομικών μου ελευθεριών για μία προσωπική μου επιλογή.

Οι προχθεσινές ανακοινώσεις του Κικίλια αποτελούν ντροπή για το Ελλαδίτικο ψευδοκράτος των Αθηνών. Ουσιαστικά από την 25^η Αυγούστου δημιουργούνται δύο κατηγορίες πολιτών, με ένα καθεστώς απαρτχάιντ για όσους αρνούνται να υπακούσουν στον Μεγάλο Αδερφό. Διότι το καλό κράτος-Πατερούλης γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα προσωπικά τι είναι προς το συμφέρον του.

Δεν μπορώ να γνωρίζω προς τι ο λόγος ασκήσεως πιέσεων για μία αχρείαστη προς την πλειοψηφία ιατρική πράξη. Αυτό όμως που είναι ξεκάθαρο, είναι ότι εφαρμόζονται όλες οι αρχές προπαγάνδας που αναφέρονται στην βιβλιογραφία της κοινωνικής μηχανικής:

1.    Authority/Trust: Η επιστράτευση των επιστημόνων προκειμένου να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του υποκειμένου (πόπολο)

2.  Intimidation (εκφοβισμός): Δωροδοκία ΜΜΕ προκειμένου να εξαπολύσουν εκστρατεία φόβου και διασπορά τρόμου.

3.  Consensus/Social proof: Διχασμός της κοινωνίας, με ταυτόχρονη περιθωριοποίηση των αντιφρονούντων και ταμπελοποίηση τύπου «αρνητές», «ψεκασμένοι», «επικίνδυνοι» κτλ.

4.      Scarcity: Το άθλιο μαγείρεμα των στατιστικών που εξυπηρετεί την εκστρατεία τρόμου.

5.     Urgency: Η συνεχής θέσπιση χρονικών ορίων και η «αναγκαιότητα» χτισίματος τοίχου ανοσίας.

6.  Familiarity/Liking: Η μάσκα και το αντισηπτικό έχει γίνει πλέον καθημερινή συνήθεια. Πολίτες (επιβάτες στο λεωφορείο, πελάτες στα καταστήματα, πολίτες στις κρατικές υπηρεσίες κτλ) υποχρεώνουν από μόνοι τους τούς αντιφρονούντες να συμμορφωθούν, χωρίς να έχουν την αντίστοιχη εξουσιοδότηση.

Έχουμε δηλαδή όλα τα στοιχεία που, σύμφωνα με τον ψυχολόγο και καθηγητή κοινωνικής μηχανικής Robert Cialdini, συνηγορούν προς την διενέργεια ενός κοινωνικού πειράματος, του μεγαλύτερου που έχει διεξαχθεί στην ιστορία της ανθρωπότητας. Καμία σχέση με προστασία των πολιτών από έναν θανατηφόρο ιό, την αντιμετώπιση μιας πανδημίας ή οποιοδήποτε άλλο πρόσχημα.

Χρήσιμοι ηλίθιοι αυτής της καταστάσεως είναι οι γραφικοί που ενισχύουν τα επιχειρήματα των κυβερνητικών. Τα ΜΜΕ σκοπίμως προβάλλουν τύπους σαν τον Βελόπουλο, τον Κασιδιάρη, τον Βόβολη και τους παλαιοημερολογίτες, θέλοντας να διακωμωδήσουν το σύνολο των αντιφρονούντων που στην πλειοψηφία τους έχουν βάσιμες και λογικές αμφιβολίες. 

Χρέος όσων αντιστεκόμαστε είναι να το πάμε μέχρι τέλους. Εξάλλου δεν μάς έμεινε τίποτα να χάσουμε. 

Η παιδοφιλία στην ελλαδίτικη πολιτική σκηνή.

 

Τον Μάρτιο του 2015, η Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της ΕΛ.ΑΣ. δημοσίευσε προς ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των γονιών τον «Κώδικα Επικοινωνίας Παιδόφιλων» στο διαδίκτυο. Τα στοιχεία παρουσιάστηκαν από τον τότε Προϊστάμενο της Διεύθυνσης Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, Ταξίαρχου Εμμανουήλ Σφακιανάκη και του Εκπροσώπου Τύπου της ΕΛ.ΑΣ. Αστυνόμου Β' Κλεάνθη Παπαγιαννόπουλου, με τα αποτελέσματα συντονισμένης επιχείρησης με την κωδική ονομασία «Chat Scanning» (Σάρωση διαδικτυακών εικονικών δωματίων επικοινωνίας) για την καταπολέμηση της παιδικής πορνογραφίας στο διαδίκτυο.

Για όσους δεν γνωρίζουν, ο κύριος Σφακιανάκης, κατά την πολυετή του παρουσία στο τιμόνι της Διώξεως Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, ανέδειξε την συγκεκριμένη υπηρεσία ως την πιο επιτυχημένη στην ΕΛ.ΑΣ.. Κατά την θητεία του ως Διοικητής συνεισέφερε στον εντοπισμό και τη σύλληψη εκατοντάδων παιδόφιλων. Η συνεισφορά του στην προστασία των παιδιών αναγνωρίστηκε από το FBI και από την UNICEF, και βραβεύτηκε από πολλούς φορείς για τις επιτυχίες του σε αυτόν τον τομέα.

Ο «Κώδικας Επικοινωνίας Παιδόφιλων» που δημοσίευσε ο Ταξίαρχος Σφακιανάκης, δόθηκε στην δημοσιότητα την ίδια περίπου χρονική περίοδο που η Europol σε σχετική μελέτη ανέφερε ότι  αγνοείται η τύχη περίπου 10.000 παιδιών προσφύγων που εισήλθαν ασυνόδευτα και χάθηκαν στην πορεία τους προς την Ευρώπη. Ο εκπρόσωπος τύπου της Europol δήλωσε ότι η πλειοψηφία των παιδιών αυτών είναι πιθανόν να έπεσαν θύματα εκμεταλλεύσεως, ιδίως σεξουαλικής, από δίκτυα οργανωμένου εγκλήματος.

Η δημοσίευση του «Κώδικα Επικοινωνίας Παιδόφιλων» αποκάλυψε αρκετές περιπτώσεις ΜΚΟ με ιδιαίτερη «ευαισθησία» στα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, όπως πχ η Καναδική ΜΚΟ «ELPIDA HOME» που στην Ελλάδα συστάθηκε υπό την επίβλεψη της χρηματοδοτούμενης από τον George Sorros ΜΚΟ, «Solidarity Now», το Ελληνικό παράρτημα της οποίας διευθύνει η ξαδέρφη του Κυριάκου Μητσοτάκη, Αντιγόνη Λυμπεράκη (της οποίας το όνομα εμπλέκεται και στην εν εξελίξει υπόθεση Λιγνάδη).

Η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αντί να ξηλώσει ΟΛΕΣ τις ΜΚΟ των ανωμάλων από την Ελλάδα, προχώρησε στην μετακινήση του Μανώλη Σφακιανάκη από την Διεύθυνση Διώξεως Ηλεκτρονικού Εγκλήματος σε μία υπηρεσία γραφείου!

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα δεν σταμάτησε εκεί: Μέσω της αναπληρώτριας υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, Τασία Χριστοδουλοπούλου, η κυβέρνηση των ανωμάλων δήλωνε προκλητικά ότι τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα απλώς «εξαφανίζονται», και ότι η κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για τις εισροές και όχι για τις εκροές!

Και αντί η τότε αντιπολίτευση της ΝΔ να κινήσει γη και ουρανό ώστε να κλείσουν τους ανώμαλους στην φυλακή, σιωπούσε προκλητικά. Και πώς να μην σιωπήσει, αφού η οικογένεια Μητσοτάκη συμμετέχει ενεργά στις κρατικοδίαιτες ΜΚΟ, ενώστις τάξεις του κόμματος υπήρχαν και υπάρχουν άτομα που είναι γνωστά σε όλους για τις  για τις προτιμήσεις τους σε ανήλικα αγοράκια (Νίκος Γεωργιάδης, Δημήτρης Λιγνάδης, και άλλοι ακόμα που αναμένεται να αποκαλυφθούν).

Η πολιτική σκηνή στην Ελλάδα είναι σάπια μέχρι το μεδούλι. Εδώ δεν μιλάμε για διαφθορά που σε μικρό ή μεγάλο βαθμό υπάρχει σχεδόν σε όλες τις χώρες του κόσμου. Μιλάμε για επικίνδυνους και ανώμαλους με αρρωστημένα μυαλά! 

Και οι ψηφοφόροι έχουν μερίδιο ευθύνης, αφού όλα αυτά ουδέποτε ήταν κρυφά...

Σχετικοί σύνδεσμοι: 

https://www.ecre.org/europol-estimates-10000-underage-refugee-children-have-gone-missing

https://www.lawspot.gr/nomika-nea/sti-dimosiotita-o-kodikas-epikoinonias-ton-paidofilon-sto-diadiktyo

https://www.capital.gr/epikairotita/3104906/thuella-antidraseon-gia-tin-karatomisi-tou-manoli-sfakianaki

Στηρίζουμε τὴν συνεργασία Φαήλου Κρανιδιώτη καὶ Θάνου Τζήμερου.

 

Ὁ Ἐθνικοκαπιταλισμὸς δὲν διεκδικεῖ δᾶφνες παλαιότητος καὶ ἱστορικῆς παρουσίας. Εἶναι μία προσπάθεια διατυπώσεως τῆς τάσεως ποὺ παρατηρείται στὴν διεθνὴ πολιτικὴ σκηνὴ καὶ τὸ ἐκλογικὸ σώμα, καὶ ποὺ αὐτὴ ἡ τάση χαρακτηρίζεται τόσο ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ ἐλευθερία, ὅσο καὶ ἀπὸ τὴν ἀναβίωση τοῦ Ἐθνικισμοῦ. Οἱ ἔννοιες τοῦ Ἐθνικισμοῦ καὶ τῆς οἰκονομικῆς ἐλευθερίας ἦταν ἀσυμβίβαστες ἀπὸ τὴν λήξη τοῦ Ἀμερικανικοῦ ἐμφυλίου μέχρι σήμερα, ὅπου πλέον οἱ ἀνάγκες τῆς κοινωνίας καὶ τοῦ σύγχρονου κόσμου ἀπαιτοῦν ἀντικατάσταση τοῦ παλαιολιθικοῦ διπόλου ἀριστερᾶς-δεξιᾶς.

Πλέον ὁ λαὸς ἀντιλαμβάνεται ὅτι τὰ παραδείγματα τῶν καπιταλιστικῶν κρατῶν εἶναι πρὸς ὄφελος ὅλων, φτωχῶν καὶ πλουσίων, ἰσχυρῶν καὶ ἀδυνάμων. Ἐθνικοκαπιταλιστὲς ἠγέτες ὅπως ὁ Τρᾶμπ, ὁ Ὀρμπᾶν καὶ ὁ Σαλβίνι γίνονται ὅλο καὶ πιὸ δημοφιλεῖς, ἐνῲ ἐμφανίζονται καὶ μικρότεροι πολιτικοὶ σχηματισμοὶ ποὺ ἐκφράζουν ἐντονότερο πατριωτικὸ συντηρητισμὸ καὶ ἀκόμη περισσότερες οἰκονομικὲς ελευθερίες.

Ἂν ὑπάρχει σήμερα κάποιος πολιτικὸς σχηματισμὸς ποὺ ἐκπροσωπεῖ τὶς θέσεις τοῦ Ἐθνικοκαπιταλισμοῦ ὅπως ἔχουν διατυπωθεῖ ἀπὸ τὸν θεωρητικό του, Τσίκα Δημήτρη, εἶναι ὁ Πολωνικὸς συνασπισμὸς Konfederacja. Ἡ «Konfederacja Wolność i Niepodległość» (ὅπως εἶναι ἐπισήμως τὸ πλῆρες ὄνομα τοῦ συνασπισμοῦ) περιλαμβάνει κόμματα ἀπὸ τὸ libertarian Εὐρωσκεπτικιστικὸ KORWiN τοῦ Janusz Korwin-Mikke, μέχρι τὸ ἐθνικιστικό Liga Narodowa. Οἱ θέσεις τοῦ κόμματος ἀναγράφονται ἐδῶ https://en.wikipedia.org/wiki/Confederation_Liberty_and_Independence καὶ συμβαδίζουν ΑΠΟΛΥΤΑ μὲ τὶς καταγεγραμμένες θέσεις τοῦ Ἐθνικοκαπιταλισμοῦ ὅμως διατυπώνονται στὸ ὁμώνυμο βιβλίο τοῦ Δημητρίου Τσίκα (https://logxi.com/product/ethnikokapitalismos).

Μὲ μεγάλη μας χαρὰ διαπιστώνουμε ὅτι καὶ στὴν Ἑλλάδα γίνονται ζυμώσεις γιὰ τὴν ἐπίτευξη ἑνὸς τέτοιου ἐγχειρήματος. Ἡ ἀνακοίνωση τῆς συνεργασίας τῆς «Δημιουργίας ξανὰ» τοῦ Θάνου Τζήμερου μὲ τὴ «Νέα Δεξιὰ» τοῦ Φαήλου Κρανιδιώτη, ἀναπτερώνουν τὶς ἐλπίδες γιὰ μία Ἐθνικοκαπιταλιστικὴ φωνὴ στὴν Ἑλλάδα ποὺ τόσο ταλαιπωρείται τὶς τελευταῖες δεκαετίες ἀπὸ τὴν σοσιαλιστικὴ πανούκλα ποὺ λυμαίνεται ὅλες τὶς πτυχὲς τοῦ δημοσίου βίου τῆς Πατρίδος μας.

Βεβαίως, εἶναι ἐξαιρετικὰ δύσκολο νὰ ἐκφράσει κάποιος Ἐθνικοκαπιταλιστικὲς θέσεις στὸ σοσιαλιστικὸ πόπολο τοῦ Ἑλλαδίτικου Σοβιετιστάν, καὶ γι αὐτὸ δὲν ἀναμένουμε ὁ νέος σχηματισμὸς ὑπὸ τὸ ὄνομα «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ» νὰ ἐκφράσει θέσεις τύπου Konfederacja, ἀλλὰ εἶναι ἕνα σημαντικὸ βήμα πρὸς την ἀποσοβιετοποίηση τοῦ τελευταίου προπυργίου τοῦ σοσιαλισμοῦ στὰ Βαλκάνια.

Ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἰστολόγιο ἐκφράζουμε εὐθέως καὶ ξεκάθαρα τὴν ὑποστήριξή μας στὴ νέα αὐτὴ προσπάθεια, καὶ θὰ φροντίσουμε μάλιστα νὰ συμμετέχουμε ἐνεργὰ μὲ ὑποψηφίους  Ἐθνικοκαπιταλιστὲς στὰ ψηφοδέλτια τῆς «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ» σὲ ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερες ἐκλογικὲς περιφέρειες.

Όχι άλλα εθνικιστικά κομματίδια!

Τις τελευταίες εβδομάδες γίνονται ζυμώσεις στον ευρύτερο εθνικιστικό/πατριωτικό χώρο προκειμένου να κατέβουν στις επόμενες εκλογές ως ενιαίος σχηματισμός, μετά το στραπάτσο των τελευταίων εκλογών. Χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, οι επίδοξοι αρχηγίσκοι ανακατεύουν την τράπουλα με την ελπίδα να ακουμπίσουν και πάλι τα οπίσθιά τους στα βουλευτικά έδρανα, ή έστω να βολευτούνε ως παρατρεχάμενοι κάποιου βουλετή.

Σε όλες αυτές τις συζητήσεις δεν έχει αναφερθεί ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ για την αποτυχία των προσώπων που εδώ και 30 χρόνια αποτυγχάνουν να δημιουργήσουν ένα εθνικιστικό κίνημα στην Ελλάδα, την ώρα που σε ολόκληρη την Ευρώπη τα αντίστοιχα κόμματα σημειώνουν πρωτοφανή άνοδο. Κανένας εκ των υπευθύνων αυτής της παταγώδους αποτυχίας δεν ανέλαβε την ευθύνη, και επιδιώκουν να επαναλάβουν την ίδια αποτυχημένη συνταγή αναμένοντας διαφορετικό αποτέλεσμα.

Αν υπάρχει κάποιος από τους αναγνώστες του ιστολογίου μας που να έχει την υπομονή να διαβάσει τις θέσεις όλων αυτών των εθνικιστικών μικροκομματιδίων, θα διαπιστώσει ότι δεν έχουν ΚΑΝΕΝΑ απολύτως πρόγραμμα! Μόνο γενικολογίες και ευχολόγια, εμφανώς γραμμένες από το ίδιο άτομο. Κανένας επαγγελματισμός, απουσία επιτελείων, έριδες, πισώπλατα μαχαιρώματα, πλήρης άγνοια της σύγχρονης πολιτικής... Αυτά συνθέτουν το θέατρο σκιών του εν Ελλάδι εθνικιστικού χώρου. Ακόμα και αν οι εξελίξεις ευνοήσουν την άνοδο του λαϊκισμού όπως συνέβη κατά την περίοδο των αγανακτισμένων του Συντάγματος, η επιτυχία θα είναι βραχυπρόθεσμη και η κατάληξη θα είναι παρόμοια με αυτήν της Χρυσής Αυγής.

Εμείς ως Εθνικοκαπιταλιστές έχουμε προτείνει πολλάκις την μοναδική διέξοδο από αυτήν την εσωστρέφεια:

1.       Κατ’ αρχήν θα πρέπει να αποσυρθούν ΟΛΟΙ οι αποτυχημένοι πολιτικάντηδες που είναι συνυπεύθυνοι γι αυτήν την κατάντια. Με τα ίδια σάπια υλικά δεν μπορεί να γίνει πετυχημένο πιάτο.

2.       Θα πρέπει να κατανοήσουν κάποιοι ότι το παλαιοκομματικό σύστημα δεν ευνοεί την εκπροσώπηση των ιδεών μας. Ο μοναδικός τρόπος να αποκτήσουμε βήμα είναι το Αμερικάνικου τύπου πολιτικό σύστημα, δηλαδή η προώθηση των ιδεών μας μέσα από lobbying, Think Tanks, working groups κτλ. Λέξεις άγνωστες για τον μέσο νεοέλληνα εθνικιστή που ζει ακόμα στην δεκαετία του 1930. Τα νέα δεδομένα απαιτούν προσαρμοστικότητα, εξέλιξη, ευελιξία, επαφή με τις απαιτήσεις του σύγχρονου περιβάλλοντος.

3.       Τα νέα πρόσωπα θα πρέπει να διακατέχονται από σοβαρότητα, να είναι μορφωμένα, και να εισχωρήσουν σε ήδη υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς όπου θα μπορούν να επηρρεάσουν και να αναδειχθούν. Θα πρέπει να είναι αμόλυντα από την σαπίλα του εθνικιστικού χώρου, αλλά συγχρόνως να στηριχτούν ως μονάδες από τους γερόλυκους. Θα πρέπει να υπάρχει συσπείρωση σε πρόσωπα και όχι σε κόμματα. Αυτό βεβαίως απαιτεί κάποια μερική συμφωνία με τα κόμματα σε συγκεκριμένα υψίστης σημασίας ζητήματα όπως τα εθνικά θέματα, η οικονομία και το εισβολικό. Είναι αυτονόητο ότι με μορφώματα τύπου ΝΔ, Βελόπουλο και λοιπούς αστείους θιάσους, δεν μπορεί να βρεθεί κάποια κοινή γραμμή.

 

Όσοι συμφωνούν με τις παραπάνω θέσεις/προτάσεις, ας έρθουν σε επαφή μαζί μας ώστε να χαράξουμε μία κοινή γραμμή και θέσουμε τα θεμέλια ενός υγιούς και εφαρμόσιμου προγράμματος πολιτικής δράσης.