Ἰδιωτικοποιῆστε τὰ μνημεία πρὶν τὰ κάψει ἡ κρατικὴ ἀνικανότητα.

Κατὰ τὸ προηγούμενο χρονικὸ διάστημα ἡ Γαλλικὴ ἀστυνομία προχώρησε σὲ συλλήψεις ἰσλαμιστῶν ποὺ σχεδίαζαν νὰ κάψουν τὸ ναὸ τῆς Παναγίας τῶν Παρισίων. Αὐτὸ ποὺ δὲν κατάφεραν νὰ πραγματοποιήσουν οἱ τζιχαντιστές, τὸ κατάφερε τὸ κράτος τοῦ Μακρόν.

Κάθε χρόνο δαπανώνται τεράστια ποσὰ ἀπὸ τὰ κράτη γιὰ τὴν συντήρηση τῶν μνημείων καὶ τῶν ἔργων τέχνης. Τὰ ποσὰ αὐτά, ὅπως ἄλλωστε καὶ κάθε κρατικὴ δαπάνη, εἶναι πολὺ ὑψηλότερα ἀπὸ τὸ πραγματικὸ κόστος τοῦ ἔργου καὶ τὸ ἀποτέλεσμα πολὺ κατώτερο τοῦ ἀναμενομένου.

Τὴν ἴδια στιγμὴ οἱ ἰδιωτικὲς συλλογὲς ποινικοποιούνται μέσω τῶν αὐστηρῶν νόμων ἐναντίον τῆς ἀρχαιοκαπηλείας. Ἄνθρωποι ποὺ μὲ μεράκι καὶ ἀγάπη γιὰ τὴν τέχνη καὶ τὸν πολιτισμό ξοδεύουν προσωπικὸ χρόνο καὶ χρήμα γιὰ τὴν συντήρηση τῶν συλλογῶν τους, ἀναγκάζονται νὰ κρύβουν τὸν θυσαυρό τους διότι ἀντιμετωπίζονται ὡς ἐγκληματίες ἀπὸ τὸ κράτος. Καὶ ἐνῷ ὁ πραγματικὸς ἐγκληματίας εἶναι τὸ κράτος ποὺ εὐθύνεται γιὰ τὴν ἐλλειπὴ φύλαξη καὶ τὴν καταστροφὴ τῶν ἀρχαιοτήτων, γιἀ τοὺς δημοκράτες θεωρείται λογικὸ καὶ ἀδιαπραγμάτευτο τὰ μνημεία καὶ οἱ ἀρχαιότητες νὰ ἀνήκουν στὰ κράτη.

Οἱ συλλέκτες ἀρχαιοτήτων μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς τους δαπανοῦν χρήματα γιὰ τὴν διαφύλαξη αὐτοῦ ποὺ τὰ κράτη καταστρέφουν λόγω ἀνικανότητας. Ἂν γιὰ τὸ χόμπι τους ῥισκάρουν τόσα πολλά, μπορεῖ νὰ φανταστεῖ κανεῖς τὶ θὰ μπορούσαν νὰ θυσιάσουν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι γιὰ τὴν παγκόσμια πολιτιστικὴ κληρονομιά.

Δὲν εἶναι δύσκολο λοιπὸν νὰ φανταστοῦμε τὴν τύχη ὅλων τῶν μνημείων, ἀρχαιοτήτων, κτιρίων καὶ ἔργων τέχνης ἂν περνούσαν σὲ χέρια ἰδιωτῶν: Θὰ συντηρούνταν καλύτερα, θὰ προστατεύονταν καλύτερα, θὰ ἐκτίθεντο καλύτερα, καὶ ὅλα αὐτὰ μὲ κόστος ποὺ θὰ ἐπιβάρυνε τοὺς ἰδῶτες καὶ ὄχι τὸν φορολογούμενο.

Ἂν θέλουμε νὰ ἀποφύγουμε στὸ μέλλον πολιτιστικὲς καταστροφὲς σὰν καὶ αὐτὴν τῆς Παναγίας τῶν Παρισίων, ἡ λύση εἶναι μία: Ἄμεση ἰδιωτικοποίηση τῶν πολιτιστικῶν μνημείων καὶ ἀρχαιοτήτων.

Tα νησιά Κέιμαν αποτελούν παράδειγμα αρμονίας και ευημερίας

του Daniel J. Mitchel

Απόδοση: Μιχάλης Γκουντής και Ευθύμης Μαραμής

Εισαγωγή

Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στα νησιά Cayman, ένα από τα αγαπημένα μου μέρη επειδή – όπως οι Βερμούδες, το Μονακό, το Βανουάτου, η Αντίγκουα και η Μπαρμπούντα και μερικά άλλα τυχερά μέρη στον κόσμο – δεν έχει φόρο εισοδήματος.

Τα στοιχεία

Με τον κίνδυνο να επαναλαμβάνω το προφανές, η απουσία φόρου εισοδήματος βοήθησε να ευημερήσουν πολύ οι Νήσοι Κέιμαν, ως 14ος-πλουσιότερος τόπος στον κόσμο σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας για την κατά κεφαλήν οικονομική παραγωγή (10η κορυφαία στον κόσμο, αν αποκλείσετε τις πλούσιες σε πετρέλαιο περιφέρειες).

Αυτό δεν σημαίνει, παρεμπιπτόντως, ότι η οικονομική πολιτική είναι τέλεια στις Νήσους Κέιμαν. Υπάρχει υπερβολικά μεγάλη και υπερβολικά αντισταθμισμένη κυβερνητική γραφειοκρατία. Πράγματι, η χρηματοδότηση της δημόσιας διοίκησης καθίσταται ένα τέτοιο βάρος που οι Νήσοι Κέιμαν σχεδόν έλαβαν απόφαση αυτοκτονίας για την επιβολή φόρου εισοδήματος νωρίτερα αυτή τη δεκαετία.

Και η απουσία φόρου εισοδήματος δεν σημαίνει απουσία φόρων. Ορίστε ένα γράφημα από μια έκθεση του 2010 για τις δημοσιονομικές προκλήσεις της περιφέρειας. Ναι, η φορολογική επιβάρυνση είναι χαμηλή σε σύγκριση με πολλά έθνη, αλλά η κυβέρνηση πάντως συγκεντρώνει πολλά έσοδα από εισαγωγικούς δασμούς, τέλη χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών και τουρισμό.

Δεν είναι όλα τα είδη φόρων το ίδιο

Αλλά το βασικό πράγμα που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι δεν είναι όλοι οι φόροι ίσοι. Ορισμένες εισφορές επιβάλλουν πολύ περισσότερη ζημιά από άλλες.

Ο Richard Rahn, συνάδελφος του συντακτικού συμβουλίου της Cayman Financial Review, εξήγησε αυτή τη διαπίστωση πριν από μερικά χρόνια σε μια στήλη στους Washington Times.

«Τα Κέιμαν ευημερούν […] Οι επικριτές των Κέιμαν και άλλων υπεράκτιων οικονομικών κέντρων τα αποκαλούν «φορολογικούς παραδείσους», αγνοώντας το γεγονός πως έχουν φόρους, ιδιαίτερα για την κατανάλωση – που είναι καλή φορολογική πολιτική – και όχι για την παραγωγική εργασία και το κεφάλαιο – που είναι κακή φορολογική πολιτική. Οι κρατιστικοί πολιτικοί φορείς στις περιφέρειες υψηλού φόρου δεν θα παραδεχτούν ότι οι άνθρωποι δεν εργάζονται, αποταμιεύουν και επενδύουν εάν πρόκειται να επιβαρυνθούν υπερβολικά και να τύχουν εκμετάλλευσης από τις κυβερνήσεις τους».

Ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους

Και αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι τα νησιά Κέιμαν αποτελούν πρότυπο για τη διαφυλετική ειρήνη. Υπάρχουν άνθρωποι από 135 έθνη και η κατηγορία «μεικτή» είναι η μεγαλύτερη φυλετική κατηγορία.

Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα από μια στήλη που δημοσιεύτηκε από το Forbes σχετικά με την προοδευτική κοινωνική δομή των νησιών Κέιμαν.

«Κάποιος πρόσφατα μου είπε «Τα νησιά των Κέιμαν είναι απλώς ένα γραμματοκιβώτιο.» Άρχισα να αναρωτιέμαι, αν αυτό ήταν δίκαιο. Τα νησιά του Κέιμαν είναι ένα πραγματικό μέρος, όπου ζουν άνθρωποι. Και δεν είναι όλοι δικηγόροι και λογιστές […] ένα μεγάλο ατού για τα Κέιμαν. […] Ο κ. Leung, βρίσκει τα νησιά Κέιμαν εντελώς απαλλαγμένα από ρατσισμό. Οι πειρατές, οι πρόσφυγες, οι ναυαγοί και οι σκλάβοι ενδέχεται να μην φαίνονται να είναι το καλύτερο υλικό για να ξεκινήσει κάποια χώρα σε μερικούς, αλλά είναι σαφές ότι υπάρχει μια ανοδική πορεία».

Κλείνοντας

Θα κλείσω σημειώνοντας ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα στον παράδεισο.

Τα νησιά Κέιμαν αντιμετωπίζουν αμείλικτη πίεση από τις διεθνείς γραφειοκρατίες και τα έθνη με υψηλή φορολογία. Υπάρχει πολλή δυσαρέσκεια επειδή η περιφέρεια είναι τόσο επιτυχημένη.

Τα Νησιά Κέιμαν δεν θα εκφοβιστούν από χώρες που δεν μπορούν να ανταγωνιστούν με αυτή την περιφέρεια επί ίσοις όροις, δήλωσε ο πρόεδρος Alden McLaughlin στο ακροατήριο […] Είπε ότι παρά τη συνεργασία της κυβέρνησης των Κέιμαν με τα διεθνή πρότυπα, η Ολλανδία και άλλες χώρες ανησυχούν περισσότερο για τον μηδενικό φορολογικό συντελεστή εδώ. […] «Αλλά δεν θα πέσουμε θύματα εκφοβισμού από όσους ζηλεύουν την επιτυχία μας, που φθονούν τις φορολογικές μας πολιτικές και αδυνατούν να ανταγωνιστούν μαζί μας επί ίσοις όροις», δήλωσε ο McLaughlin.

Αυτό που κάνει αυτές τις επιθέσεις τόσο ειρωνικές και άδικεςείναι ότι οι Νήσοι Κέιμαν έχουν πραγματικά πολύ πιο αυστηρά πρότυπα από τα «ον-σορ» έθνη, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Εφόσον ξεκίνησα αυτό το άρθρο εξετάζοντας τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας για τα πιο ευημερούντα κράτη, ας τελειώσουμε με την ανάγνωση των αριθμών του ΟΗΕ.

Χμμμ, πολλοί αποκαλούμενοι φορολογικοί παράδεισοιβρίσκονται σε αυτόν τον κατάλογο. Αναρωτιέμαι αν μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα;

Αριστεροί με κατηγορούν για «συναλλαγή με τον εχθρό» για την υποστήριξη μου σε αυτές τις περιφέρειες, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι πρέπει να μιμηθούμε αντί να καταδιώκουμε αυτές τις περιφέρειες χαμηλής φορολογίας.

Υ.Γ.. Η αγάπη μου για τα νησιά Κέιμαν είναι αμοιβαία.

***

Ο Daniel J. Mitchell είναι οικονομολόγος με έδρα την Ουάσινγκτον που ειδικεύεται στη φορολογική πολιτική, ιδιαίτερα στη φορολογική μεταρρύθμιση, στον διεθνή φορολογικό ανταγωνισμό και στο οικονομικό βάρος των κρατικών δαπανών. Εργάζεται επίσης στο συντακτικό συμβούλιο της Cayman Financial Review.

Δημοσιευμένο αρχικά στο International Liberty

Το βρήκαμε εδώ:  https://www.eleytheriagora.gr