Ο κρατισμός σκοτώνει, και όχι ο κορωνοϊός

Η διαρκής δικαιολογία των υποστηρικτών του lock-down είναι η αναγκαιότητα του περιορισμού διάδοσης του κορωνοϊού. Κοντόφθαλμα ανθρωπάκια που δεν κατανοούν ότι ο ιός δεν πρόκειται να εξαλειφθεί με τον εγκλεισμό και αδιαφορούν για τις οικονομικές επιπτώσεις που θα ακολουθήσουν. Παρακολουθουν κάθε βράδυ τον Τσιόδρα να καταμετράει νεκρούς από τον COVID-19, και μετά βγαίνουν στο μπαλκόνι τους καθ υπόδειξιν της Μαρέβας για να χειροκροτήσουν τους «σωτήρες» τους.

Αυτά τα φοβισμένα δίποδα προ ετών μετρούσαν αυτοκτονίες απεγνωσμένων ανθρώπων από τα μνημόνια, και μετά τον κορωνοϊό θα συνεχίσουν να μετρούν νεκρούς από αθένειες της φτώχειας (τύφος, φυματίωση, σχιστοσωμίαση κ.α.). Γενικώς αρέσκονται στο να αιτιολογούν την δειλία τους προβάλλοντας μία καταστροφολογία που την δικαιολογεί. Δεν κατανοούν όμως ότι ΟΙ ΙΔΙΟΙ είναι υπεύθυνοι γι αυτήν την κατάσταση.

Τι εννοώ:

Οι προσπάθειες των κρατών να περιορίσουν την διάδοση του κορωνοϊού έγκεινται στην αδυναμία των δημόσιων συστημάτων υγείας να αντιμετωπίσουν την πανδημία. Τα συστήματα υγείας και οι κρατικές δομές που οι πολίτες χρυσοπληρώνουν προκειμένου να τούς στηρίξουν στη δύσκολη στιγμή, αποδεικνύονται ανίκανα να λειτουργήσουν όταν αυτή η δύσκολη στιγμή εμφανιστεί. Και όχι μόνο αδυνατούν να ανταπεξέλθουν, αλλά δημιουργούν επιπλέον προβλήματα με την επιβολή αυστηρών περιορισμών και προστίμων στους «παραβάτες».

Η οικονομική, επισιτιστική και ανθρωπιστική κρίση που θα ακολουθήσει την εποχή του κορωνοϊού, θα είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας του κράτους να αντιμετωπίσει την έκτακτη κατάσταση. Δηλαδή οι κρατικές δομές που χτίστηκαν με την οικονομική αφαίμαξη των φορολογουμένων, όχι μόνο αποδεικνύονται άχρηστες, αλλά ευθύνονται και για την οικονομική καταστροφή που θα προκληθεί εξ αιτίας αυτών.

Θα πρέπει κάποτε οι πολίτες να αντιληφθούν πόσο καταστροφικό γίνεται το κράτος κάθε φορά που ανακατεύεται με την αγορά. Όπου εφαρμόστηκε το Κράτος-Πατερούλης, επέφερε πείνα και καταστροφή. Αλλά για να το αντιληφθεί αυτό ο μέσος πολίτης, θα πρέπει πρώτα να απογαλακτιστεί από το κράτος. Θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει την έννοια και την χρησιμότητα του κράτους.

Με μια πρόχειρη παρατήρηση στα social media και στην κοινωνία, διαπιστώνει κανείς ότι οι υποστηρικτές των αυστηρών περιοριστικών μέτρων είναι κρατικοί υπάλληλοι. Και πώς να μην είναι υπέρ, αφού χωρίς να εργάζονται απολαμβάνουν τους παχυλούς μισθούς τους, διακοπάρουν στα ακριβά σπίτια τους, και αποταμιεύουν τα προερχόμενα από φοροκλοπή εισοδήματά τους λόγω της κλειστής αγοράς που δεν τούς επιτρέπει να τα ξοδέψουν.

Δεν θα υπήρχε Κράτος-Πατερούλης αν δεν υπήρχαν σοσιαλιστές να υποστηρίζουν τον κρατισμό. Και όταν το 35% του παραγωγικού πληθυσμού συνεισφέρει φορολογικά στο υπόλοιπο 65% (συμπεριλαμβανομένων των ΔΕΚΟ και κρατικοδίαιτων του ιδιωτικού τομέα), καταλαβαίνει κανείς ότι η πλειοψηφία δεν έχει κίνητρο στην αλλαγή αυτής της κατάστασης, αφού έχει άμεσο συμφέρον. Γι αυτό και η συντριπτική πλειοψηφία δεν χρειάστηκε να μάθει ποτέ οικονομικά μαθηματικά, και συνεχίζει να πιστεύει στα λεφτόδεντρα.

Η οικονομική και ανθρωπιστική κρίση που θα ζήσουμε κατά το επόμενο χρονικό διάστημα θα είναι αποτέλεσμα του κρατισμού. Όσοι υποφέρουν και θα ζημιωθούν περισσότερο στο κοντινό μέλλον, θα το κάνουν ως ανθρωποθυσία προς τους ευνοούμενους του σοσιαλισμού, δηλαδή τους κρατικούς υπαλλήλους, ΔΕΚΟ, λαθρομετανάστες κτλ, οι οποίοι αυτούς τους 2 μήνες περιορισμών δεν έχουν χάσει ΟΥΤΕ 1 ΕΥΡΩ από τα προκλητικά προνόμιά τους. Και όσο τα δημόσια ταμεία στερεύουν, τόσο οι παραγωγικές τάξεις θα υπερφορολογούνται προκειμένου να στηρίξουν τη νομενκλατούρα του Σοβιετικού Ελλαδίτικου κράτους, και μάλιστα σε μία περίοδο με μειωμένη οικονομική δραστηριότητα.

Η δημοκρατία δημιουργεί ανισότητες, και όχι ο κορωνοϊός. Απλώς η κρίση της πανδημίας αναδεικνύει πιο έντονα αυτές τις αδικίες. Στόχος μας θα πρέπει να είναι η εκμετάλλευση της ευκαιρίας που μάς δίνει ο κορωνοϊός να αναδείξουμε το πρόβλημα του δημοκρατικού κρατισμού και να τον τσακίσουμε. Διότι αν συνεχίσουμε να δουλεύουμε σαν σκλάβοι προκειμένου να υπηρετούμε τα κρατικοδίαιτα κοπρόσκυλα σε ένα οικονομικό περιβάλλον με ύφεση 16%, στο τέλος οι αφέντες μας θα απαιτήσουν ακόμη περισσότερες θυσίες από τους παραγωγικούς δούλους. Και η ιστορία δέιχνει ότι η σοσιαλιστική απανθρωπιά τρέφεται με ανθρώπινο αίμα και δεν χορταίνει ποτέ...