Το λιμάνι του Πειραιά, από το τουριστικό τμήμα μέχρι το εμπορικό του Ν.Ικονιου, αποτελεί θεμελιώδες οικονομικό συστατικό για την ανοικοδόμηση τόσο της τοπικής κοινωνίας, οικονομικά, όσο και ολόκληρης της χώρας.
Για να μπορέσει κάποιος, αμερόληπτα, να εκτιμήσει την κατάσταση που επικρατεί στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ Πειραιά, εκεί που διοικεί και οργανώνει από το 2010 η Cosco με άλλες συνεργαζόμενες εταιρείες, όπως η DPort,θα πρέπει πρώτα να κάνει «αυτοψία» τόσο τοπικά όσο και χρονικά όλων όσων προηγήθηκαν για να φτάσει στο σημείο αυτό που με τα αδρανή ανακλαστικά ενός ανάλγητου κράτους το οποίο στερείται οργάνωσης και ελέγχου των κομματικοδιαιτων στρατώνων του, τελικά μεταβιβάζει την διαχείριση του σε μια ιδιωτική εταιρεία που καταφέρνει μέσα σε 9 χρόνια να μετατρέψει την «καμένη γη» που παρέλαβε, σε ένα πρότυπο Ευρωπαϊκό διακοσμητικό κέντρο με τεράστιες επενδύσεις σε υποδομές, μηχανήματα και ένα εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό που μέχρις στιγμής αριθμεί τους 2000 εργαζομένους. Κάτι που ο συνδυασμός όλων επιβεβαιώνει την επιτυχία του σε 5,3 εκατομμύρια TEU's μέχρι και το Νοέμβριο του 2019.
Ακόμη και αυτοί που δε κατέχουν γνώσεις οικονομικών ή management, μπορούν πολύ εύκολα να κατανοήσουν πώς η αργομισθία ενός «υδροκέφαλου» δημοσίου, η ανικανότητα των κρατικών φορέων και η ατελέσφορη θέσπιση δημοσιονομικών μέτρων κατέστρεψε έναν από τους σημαντικότερους οικονομικούς Εθνικούς μας πυλώνες, ένα από τα λειτουργικότερα λιμάνια της Ευρώπης.
Όποιος έζησε και εργάστηκε στο λιμάνι τα χρόνια της παχυλής αγελάδας, δε θα μπορεί παράλληλα να αρνηθεί την ασυδοσία που επικρατούσε τότε με προνόμια και απολαβές χωρίς έλεγχο και αξιολόγηση. Ήταν ευκαιρία ζωής να σε απορροφούσε ο Οργανισμός και να σε μετέτρεπε από παραγωγικό άνθρωπο σε τερμίτη των φοροδοτών πολιτών αυτής της χώρας.
Άιτια και αποτελέσματα:
• Υπερπληρότητα προσωπικού -----> Αργομισθία
• Κομματοκρατια-----> Κανένας έλεγχος
• Κατασπατάληση δημοσίων πόρων-----> Αντιπαραγωγικότητα
• Γραφειοκρατία-Σφραγιδοκρατία-----> Άκαμπτο σύστημα
• Ρουσφετοψηφοθηρια-----> Καρτέλ θέσεων εργασίας
Δε θέλω να αναλύσω όμως τα αίτια όσο τη σημερινή εικόνα με τα πραγματικά δεδομένα για το λιμάνι.Ολες οι εκφάνσεις της εξέλιξης του λιμανιού μεσα από πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές μεταβολές όλα αυτά τα χρόνια, η λέξη που μπορεί επάξια να την χαρακτηρίσει είναι η ΠΡΟΟΔΟΣ. Τοτε μπορείς να καταλάβεις πως η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι σαφώς πιο αποτελεσματική από οποιοδήποτε κρατικό παρεμβατισμό. Με αξιοκρατία γίνεσαι παραγωγικός. Με οργάνωση πάλι γίνεσαι παραγωγικός. Και με υπευθυνότητα είσαι παραγωγικος. Και όσο είσαι παραγωγικός, τόσο αναπτύσσεσαι και πετυχαίνεις την βέλτιστη κοινωνική ευημερία. Καταφερνεις να γίνεις ο άνθρωπος που ονειρεύεσαι και που η κοινωνία σε ανταμείβει.
Ο εξορθολογισμός του δημοσίου, λοιπόν, είναι ανέφικτος. Η καλύτερη λύση είναι αυτή του Thomas Jefferson: "H καλύτερη κυβέρνηση είναι αυτή που κυβερνάει λιγότερο". Οποιαδήποτε μείωση του δημόσιου τομέα, οποιαδήποτε μετατόπιση δραστηριοτήτων από το δημόσιο προς τον ιδιωτικό τομέα, είναι ένα καθαρό ηθικό και οικονομικό όφελος για την κοινωνία.
Κάθε μία από τις υπηρεσίες που παρέχονται από το κράτος έχει, στο παρελθόν, αποδοθεί με επιτυχία από ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ο περίεργος ισχυρισμός ότι οι ιδιώτες δεν μπορούν να προμηθεύσουν αυτά τα αγαθά δεν ενισχύεται ποτέ, από αυτούς τους κρατιστές «οικονομολόγους», με οποιαδήποτε απόδειξη. Πώς είναι δυνατόν, για παράδειγμα, οι «οικονομολόγοι» αυτοί, που συχνά υποστηρίζουν ρεαλιστικές ή χρηστικές λύσεις, να μην απαιτούν κοινωνικά «πειράματα» προς αυτήν την κατεύθυνση; Γιατί πρέπει τα πολιτικά πειράματα να είναι πάντοτε προς την κατεύθυνση της περισσότερης κρατικής παρέμβασης; Γιατί να μην αφήσουμε στην ελεύθερη αγορά μια κοινότητα ή ακόμα και ένα νομό, μια πολιτεία ή μια περιφέρεια, για να δούμε τι έργο μπορεί να επιτελέσει αυτή;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου