Η παρεμβατικοτητα ενός κράτους στην συμπεριφορά δικαιολογείται με την υπόθεση πως διασφαλίζει την δημόσια ασφάλεια. Αν κάνουμε την παραχώρηση και δεχτούμε πως το κράτος μάς παρέχει δρόμους, αυτομάτως περιμένουμε μετά να παρέχει και την εκπαίδευση για να κινούμαστε σε αυτούς τους δρόμους.
Παρότι οι επικριτές του λιμπερταριανισμού, τον κατηγορούν πως αγνοεί την ανθρώπινη φύση που θέλει τον άνθρωπο έναν απαίδευτο τσοπάνη, ας δούμε πώς αυτός ο τσοπάνης έμαθε στα πρόβατά του να χρησιμοποιούν τους δρόμους και πόσο πετυχημένα προέβλεψε αυτός την ανθρώπινη φύση.
Το κράτος δίνει άδεια οδήγησης κατόπιν εξετάσεων πάνω σε συγκεκριμένη ύλη. Παρότι η ύλη αυτή είναι φυσιολογική και δεν λέει κάτι λάθος, πάσχει από τα γνωστά συμπτώματα του κεντρικού σχεδιασμού. Γενικεύει τους κανόνες ώστε να εφαρμόζονται σε πολλά διαφορετικά περιβάλλοντα, και μένει πίσω δεκαετίες. Θέτει όρια που ισχύουν για οχήματα με συστήματα πέδησης άλλων δεκαετιών, και περιμένει από χιλιάδες κόσμου να κάνουν μαρτυρικά ταξίδια με ταχύτητες χελώνας.
Αυτό που αποτυγχάνει πλήρως να διδάξει το κράτος μέσω της ύλης που επιβάλει είναι οι νόμοι της φυσικής που εξουσιάζουν ένα κινούμενο όχημα. Και αν στο αυτοκίνητο δεν είναι τόσο εμφανές διότι συγχωρεί τα λάθη, στην μοτοσικλέτα η έλλειψη είναι κραυγαλέα.
Κανένας μοτοσικλετιστής δεν έμαθε να οδηγεί σε δάσκαλο οδήγησης που τον δίδαξε να πηγαίνει με 40 χλμ σε πόλη. Όλη η γνώση αποκτάται με την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ αυτών που ασχολούνται, και πηγαίνοντας σε ιδιωτικές σχολές ασφαλούς οδήγησης.
Έννοιες όπως το counter steering, η αντιμετώπιση ριπών ανέμου, η ασφαλής διήθηση, το target fixation κατά την στροφή, η τοποθέτηση σώματος, είναι παντελώς άγνωστες για ένα κράτος που καλύπτει έναν θεωρητικό κόσμο όπου μοτοσικλέτες με επιτάχυνση αεροπλάνου θα πηγαίνουν σαν ποδήλατα.
Ευτυχώς η ελεύθερη αγορά καλύπτει τα κενά. Η γνώση μοιράζεται πλέον ελεύθερα απο το youtube, με εκατοντάδες motovlogs σε όλες τις γλώσσες να προσφέρουν οδηγική παιδεία και ασφαλή γνώση. Εκεί που επί δεκαετίες το κράτος είναι μια γραφική φιγούρα με μίζερα βίντεο, εκατοντάδες βίντεο καλύπτουν το κενό εντελώς αυθόρμητα χωρίς καμία υπουργική εντολή, καλύπτοντας απλά ένα κενό της αγοράς.
Εδω πρέπει να τονίσουμε ότι αγορά δεν σημαίνει πάντοτε χρηματικές συναλλαγές. Και μια ανάγκη μιας κοινότητας, των μοτοσικλετιστών εν προκειμένω, αποτελεί μία ανάγκη της αγοράς. Οφέλη μπορεί να έχει σίγουρα ένας youtuber αλλά σίγουρα δεν βγάζουν όλοι τα λεφτα που να το δικαιολογούν.
Οπότε, την ανθρώπινη φύση δεν την αγνοεί ο λιμπερταριανισμός, αλλά ο κρατισμός.
Ο λιμπερταριανισμός δεν τρέφει ψευδαισθήσεις ότι οι μοτοσικλέτες θα πηγαίνουν σαν γαϊδούρια. Μόνο σε ιδιωτικούς δρόμους μπορεί να ελεγχθεί αποτελεσματικά η ταχύτητα.
Οι κοινότητες ξέρουν τι ανάγκες έχουν και πως να τις καλύψουν. Και το κάνουν πολύ καλά και πολλές φορές άνευ χρημάτων. Διότι το κέρδος και ο πλούτος δεν μετρώνται μόνο με χρήματα. Και κυρίως ξέρουν πως να αντιμετωπίσουν την ανθρώπινη φύση.
Το γεροντίστικο “βάλε κράνος” της δημόσιας παιδείας έχει αντικατασταθεί από hashtags και καλαίσθητες συμβουλές από ανθρώπους του τιμονιου. Ιδιοκτήτες καταστημάτων εξοπλισμού προστασίας, δίνουν απαντήσεις σε Q&A επί παντός επιστητού. Και το κάνουν για να διαφημιστούν και να πωλήσουν! Για το επάρατο κέρδος! Να όμως που από το κέρδος ξεφυτρώνει μια νέα γενιά που ότι κάνει το κάνει με ασφάλεια, όταν επί δεκαετίες πακτωλοί φοροχρημάτων πέφτανε στο κενό.
Οπότε φίλοι κρατιστές, ευχαριστούμε για τους δρόμους. Αφήστε όμως την χρήση τους σε άλλα χέρια. Γιατί το να πηγαίνετε αναποφάσιστα με φρεναρίσματα πανικού σε κάθε ερέθισμα δεν σας κάνει ασφαλέστερους οδηγούς, ακόμα και αν οδηγείτε αργά. Ίσα ίσα αποτελείτε δημόσιο κίνδυνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου