η γενική αφήγηση των μέσων μαζικής ενημέρωσης είναι ότι η ευρωπαϊκή ένωση αναγκάζεται τώρα να «ανταποκριθεί» σε έναν εμπορικό πόλεμο που ξεκίνησε από τις ηνωμένες πολιτείες.
Του Bill Wirtz
Απόδοση Ευθύμης Μαραμής
Εντός των επόμενων 30 ημερών, η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να απαντήσει στους δασμούς των ΗΠΑ για τον χάλυβα και το αλουμίνιο, οι οποίοι επιβλήθηκαν από τη διοίκηση του Ντόναλντ Τραμπ. Τα προϊόντα της ΕΕ είχαν λάβει αρχικά απαλλαγή, ωστόσο, ο πρόεδρος των Η.Π.Α. φαίνεται πλέον πιο αποφασισμένος να «προστατεύσει τις αμερικανικές βιομηχανίες». Με τον εμπορικό πόλεμο φαινομενικά έτοιμο να ξεσπάσει, ας ρίξουμε φως στο ποιος τον ξεκίνησε αρχικά.
Τα αντίποινα της Ε.Ε.
Μέσω δασμών 25% στον χάλυβα και 10% στο αλουμίνιο, ο Πρόεδρος Tραμπ σκοπεύει να προστατεύσει τους Αμερικανούς παραγωγούς από τον εξωτερικό ανταγωνισμό και να διατηρήσει θέσεις εργασίας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό συμβαδίζει με τη γενική τάση του Τραμπ προς τον οικονομικό προστατευτισμό, όπως αποδεικνύεται από την εφαρμογή δασμών σε κατασκευαστές αεροσκαφών από τον Καναδά (αεροπλάνα που παράγονται εν μέρει και στο Ηνωμένο Βασίλειο) και από τους δασμούς που επιβλήθηκαν στα εισαγόμενα πλυντήρια ρούχων και στους ηλιακούς συλλέκτες.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ανακοίνωσε πρόσφατα τα αντίποινα κατά των εν λόγω εισαγωγικών δασμών. Έχει ξεκινήσει νομικές διαδικασίες κατά των μέτρων και σχεδιάζει πρόσθετους φόρους επί των αμερικανικών εισαγωγών στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων των ειδών ένδυσης, αυτοκινήτων, χυμών πορτοκαλιού και τσιγάρων. Είναι σίγουρα περίεργο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν καταφέρνει να ξεπεράσει τον μερκαντιλισμό του Ντόναλντ Τραμπ. Πριν από την εκλογή του και κατά τους πρώτους μήνες της θητείας του, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί έκαναν θετικά σχόλια για το ελεύθερο εμπόριο. Όπου ο Trump ήθελε λιγότερο ελεύθερο εμπόριο, η Ευρώπη ανταποκρίθηκε με μεγαλύτερη οικονομική συνεργασία. Τον Ιούλιο του 2017, είδαμε πηχυαίους τίτλους όπως: «Η Ε.Ε. και η Ιαπωνία σφραγίζουν τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου στέλνοντας μήνυμα στον Τραμπ».
«Αν και κάποιοι λένε ότι έρχεται ξανά η εποχή του απομονωτισμού και της αποσύνθεσης, αποδεικνύουμε ότι αυτό δεν συμβαίνει» δήλωσε ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τούσκ σε συνέντευξη Τύπου με τον πρωθυπουργό της Ιαπωνίας Shinzo Abe. Σε ομιλία που ακολούθησε, ωστόσο, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ανέτρεψε εντελώς την επιστροφή στις οικονομικές αρχές και στην ηθική ανωτερότητα. Σε ένα θρυλικό απόσπασμα, ο Γιούνκερ δήλωσε σε ομιλία του στο Αμβούργο της Γερμανίας:
«Τώρα λοιπόν θα επιβάλλουμε κι εμείς δασμούς εισαγωγής. Αυτό είναι βασικά μια ηλίθια διαδικασία, το γεγονός ότι πρέπει να το κάνουμε αυτό. Αλλά πρέπει να το κάνουμε. Τώρα θα επιβάλλουμε δασμούς στις μοτοσικλέτες, Harley Davidson, στα Levi’s blue jeans και στο ουίσκι Bourbon. Μπορούμε επίσης να κάνουμε ηλιθιότητες. Πρέπει επίσης να είμαστε τόσο ηλίθιοι.»
Το επεισόδιο έληξε με τον Τραμπ να εξαιρεί προσωρινά από τους δασμούς την Ε.Ε. αλλά η προθεσμία έληξε, χωρίς να έχει επιτευχθεί συμφωνία. Στις Βρυξέλλες, οι νομοθέτες έχουν ξεσηκωθεί ενάντια στα μέτρα, ενώ η Ουάσιγκτον δεν φαίνεται να τα θεωρεί προτεραιότητα. Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν φαίνεται να εντυπωσιάζεται από τις απειλές της Ε.Ε. Σε αντίθεση με την τελευταία φορά, δεν βομβαρδιστήκαμε με tweets για τα γερμανικά αυτοκίνητα, αλλά είδαμε ένα και μοναδικό από τον πρόεδρο Τραμπ, το οποίο ήταν πιθανώς η αντίδραση του στην απόφαση της Ε.Ε. να κάνει έκκληση στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ):
«Οι Η.Π.Α. πρέπει επιτέλους να έχουν δίκαιη αντιμετώπιση στο εμπόριο. Αν εμείς έχουμε μηδενικούς δασμούς σε εισαγόμενα προϊόντα μιας χώρας και αυτή η χώρα επιβάλει δασμούς 25, 50 ή και 100% στα δικά μας, αυτό δεν θα το ανεχτούμε πλέον. Αυτό δεν είναι ελεύθερο ή δίκαιο εμπόριο, αυτό είναι ηλίθιο εμπόριο!».
Η Ε.Ε. ξεκίνησε τον εμπορικό πόλεμο
Η γενική αφήγηση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγκάζεται τώρα να «ανταποκριθεί» σε έναν εμπορικό πόλεμο που ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά, έχει δίκιο ο Τραμπ να διαμαρτύρεται για το γεγονός ότι τα αμερικανικά προϊόντα αντιμετωπίζονται άδικα στην Ευρώπη; Η απάντηση είναι: ναι, απολύτως.
Ακολουθούν οι δασμολογικοί συντελεστές που επέβαλαν στην Ευρώπη οι Ηνωμένες Πολιτείες για ορισμένα προϊόντα (Οι αριθμοί λαμβάνονται από την Επιτροπή Διεθνούς Εμπορίου των Ηνωμένων Πολιτειών):
- Καινούριο αυτοκίνητο Diesel: 2,5%
- T-shirt: 16,5%
- Ομπρέλα: Χωρίς δασμούς
- Ελαιόλαδο: 5 λεπτά/κιλό (5 $/100 kg)
- Μπισκότα: χωρίς δασμούς
- Απλά τσιγάρα: 1,05 $/kg + 2,3%
- Χυμός πορτοκαλιού: 7,85 λεπτά/λίτρο
- Ζαχαρότευτλα: 1,24 δολάρια/τόνο
Ακολουθούν οι δασμολογικοί συντελεστές που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση σε ορισμένα εμπορεύματα (Οι αριθμοί λαμβάνονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή):
- Καινούριο αυτοκίνητο Diesel: 16%
- T-shirt: 8%
- Ομπρέλα: 4,7%
- Ελαιόλαδο: € 134/100 κιλά ($ 156/100 κιλά)
- Μπισκότα: 9% (πρόσθετος δασμός «γεωργικού στοιχείου»), 24,2% ADSZ (πρόσθετος φόρος στα περιεκτικά στοιχεία ζάχαρης)
- Απλά τσιγάρα: 57,6%
- Χυμός πορτοκαλιού: 12,2%
- Ζαχαρότευτλα: € 4,6 / 100 κιλά ($ 5,37 / 100 κιλά, $ 53,7 / τόνο)
Με μια τυχαία επιλογή προϊόντων, αποδεικνύεται ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση φορολογεί ήδη σε μεγάλο βαθμό τις εισαγωγές από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην πραγματικότητα, ενώ η Ε.Ε. απειλεί να επιβάλει δασμούς σε προϊόντα που δεν έχει ακόμη φορολογήσει (όπως το ουίσκι), θέλει επίσης να αυξήσει τους φόρους επί αγαθών όπως ο χυμός πορτοκαλιού, τα οποία ήδη είναι βαριά φορολογημένα. Επιπλέον, πρέπει να προστεθούν δύο συνιστώσες επιβάρυνσης εκτός των δασμολογικών φραγμών: Η ποιότητα των τροφίμων και άλλα πρότυπα ασφάλειας των προϊόντων, καθώς και οι γεωργικές επιδοτήσεις.
Δείτε σχετικά: Η Ε.Ε. προσπαθεί να επιδοτήσει τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο εις βάρος του αμερικάνικου
Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι για να εξάγει στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή σε κάποιο από τα συνδεδεμένα μέλη της, ένας Αμερικανός παραγωγός χυμού πορτοκαλιού, πρέπει να συμμορφωθεί με την οδηγία 2001/112 / EC του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου σχετικά με τους χυμούς φρούτων (αυτή τροποποιήθηκε τόσο το 2009 όσο και το 2012 για την ενίσχυση των απαιτήσεων σχετικά με την επισήμανση και το περιεχόμενο των χυμών): Υγειονομικός έλεγχος (νομοθεσία για τα τρόφιμα, υγιεινή, μικροβιολογικά κριτήρια, προσμείξεις, παρασιτοκτόνα), Φυτοϋγειονομικό έλεγχο (επιβλαβείς οργανισμοί). Με τον τρόπο αυτό υποχρεούται να γνωρίζει τα πάντα σχετικά με τον κανονισμό (EC) αριθ. 852/2004 για την υγιεινή των τροφίμων, καθώς και τον κανονισμό (EC) αριθ. 2073/2005 της Επιτροπής σχετικά με τα μικροβιολογικά κριτήρια για τα τρόφιμα και τον κανονισμό (ΕC) αριθ. 466/2001 της 8 Μαρτίου 2001 για τον καθορισμό μέγιστων επιτρεπτών επιπέδων για ορισμένες προσμείξεις στα τρόφιμα. Δεδομένου ότι ο απλός παραγωγός δεν είναι σε θέση να υπολογίσει όλους αυτούς τους κανονισμούς μόνος του, θα πρέπει να πληρώσει τα έξοδα συμμόρφωσης σε άλλες επιχειρήσεις για να τα υπολογίσουν γι ‘αυτόν, γιατί αν δεν το κάνει, οι μεταπωλητές θα απορρίψουν άμεσα τα προϊόντα του, καθώς ο εισαγωγέας είναι υπεύθυνος για την εισαγωγή.
Επιπλέον, θα πρέπει να πληρώσει 12,2% εισαγωγικό δασμό.
Αφού συμμορφωθεί με όλους αυτούς τους κανόνες, τότε θα ανταγωνιστεί σε μια ευρωπαϊκή αγορά στην οποία οι ισπανοί παραγωγοί χυμού πορτοκαλιού λαμβάνουν γεωργικές επιδοτήσεις (οι οποίες αντιπροσωπεύουν το 40% του ετήσιου προϋπολογισμού της ΕΕ) και, ως εκ τούτου, μπορούν να πωλούν πολύ φθηνότερα.
Τα μη δασμολογικά εμπόδια έχουν τον ίδιο βαθμό εμπορικού προστατευτισμού με τους δασμολογικούς φραγμούς, παρόλο που είναι πιο δύσκολο να υπολογιστούν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, δεδομένου όλων αυτών των περιορισμών, ισχυρίζεται πως δήθεν θεωρεί το ελεύθερο εμπόριο ως αξία της. Αυτό είναι εξαιρετικά αμφίβολο.
Η αγορά ανταγωνίζεται για να ρίξει τις τιμές και οι πολιτικοί για να τις οδηγήσουν στα ύψη
Ο Πρόεδρος Τραμπ είναι σαφώς υπερβολικός στον ισχυρισμό του ότι επιβάλλονται τελωνειακοί δασμοί ύψους 100%, αλλά δεν κάνει λάθος στο να διαμαρτύρεται έντονα για την εμπορική πολιτική της ΕΕ. Ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να ασκεί ελεύθερο εμπόριο εντός των δικών της συνόρων, είναι ένα μπλοκ προστατευτισμού για όσους επιθυμούν να διαπραγματευτούν με αυτήν. Αυτό είναι ιδιαίτερα απογοητευτικό, δεδομένης της σημασίας των ευρω-αμερικανικών εμπορικών σχέσεων. Η Ευρώπη είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος των Η.Π.Α. Το εμπόριο αγαθών και υπηρεσιών μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΕ ανήλθε σε περίπου 1,1 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2016. Οι εξαγωγές ανήλθαν σε 501 δισεκατομμύρια δολάρια. οι εισαγωγές ανήλθαν σε 592 δισεκατομμύρια δολάρια.
Αυτοί που πλήττονται από όλα αυτά, είναι οι καταναλωτές. Είναι οι καταναλωτές που πληρώνουν τον λογαριασμό όταν πρέπει να καταβληθούν δασμοί και όταν οι τοπικοί παραγωγοί μπορούν να αυξάνουν ανενόχλητοι τις τιμές, καθώς προστατεύονται από τον διεθνή ανταγωνισμό. Δεδομένου πως οι παραγωγοί χαμηλού εισοδήματος, ξοδεύουν το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός τους στα καταναλωτικά αγαθά, είναι αυτοί που πλήττονται περισσότερο από αυτές τις πολιτικές.
Φυσικά, επιδεικνύοντας το «ποιος ξεκίνησε» δεν επιλύει το θεμελιώδες πρόβλημα. Ούτε οι Βρυξέλλες ούτε ο Τραμπ έχουν επίγνωση του πώς λειτουργούν οι εμπορικές σχέσεις. Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση επιθυμεί να ανταποκριθεί κατάλληλα στους νέους δασμούς στον χάλυβα και στο αλουμίνιο, θα πρέπει στην πραγματικότητα να μειώσει τους δασμούς στις εισαγωγές από τις ΗΠΑ. Αυτό θα στείλει ένα σαφές μήνυμα ότι η πίστη στο ελεύθερο εμπόριο στην Ευρώπη είναι συνεπής, ανεξάρτητα από το πόσο ο Trump χρησιμοποιεί τον μερκαντιλισμό για προσωπικά του πολιτικά οφέλη πίσω στις ΗΠΑ.
Εάν πρόκειται να υπάρξει εμπορικός πόλεμος, ας είναι ένας εμπορικός πόλεμος σχετικά με το ποιος μπορεί να μειώσει τα εμπορικά εμπόδια περισσότερο.
***
Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στην ιστοσελίδα FEE.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου