Τα τελευταία
χρόνια στην ελλαδίτικη πολιτική σκηνή τίθεται ως μείζον θέμα το δημογραφικό.
Θεωρείται ως δεδομένο πρόβλημα και κάθε πολιτικός σχηματισμός χαράζει την
πολιτική αντιμετώπισης του δημογραφικού αναλόγως των ιδεοληψιών του. Οι μεν
αριστεροί (συμπεριλαμβανομένης και της ΝΔ) πιστεύουν πως το δημογραφικό λύνεται
με την εισαγωγή νεαρού πληθυσμού από την Αφρική και την Ασία, ενώ οι δεξιοί
(συμπεριλαμβανομένου του εθνικού χώρου) υποστηρίζουν την θεσμοθέτηση
οικονομικών κινήτρων για την μητρότητα και την τεκνοποίηση.
Εμείς ως
Εθνικοκαπιταλιστές θεωρούμε ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ και τις δύο προτεινόμενες «λύσεις», οι
οποίες όχι μόνο δεν δίνουν λύση στο υποτιθέμενο πρόβλημα, αλλά δημιουργούν περισσότερα.
Σε μία χώρα με
ελλείψεις στις σχολικές εγκαταστάσεις, με διπλοβἀρδιες χρήσεως σχολικών κτιρίων
και με την πλειοψηφία των παιδιών να μένουν εκτός παιδικών σταθμών, είναι λογικό
η τεκνοποίηση να αποτελεί προνόμιο των λίγων. Η απόφαση ενός ζευγαριού να
αποκτήσει παιδιά είναι δύσκολη και θα πρέπει να παραμείνει δύσκολη ώστε να
αποφευχθούν οι περιπτώσεις απερίσκεπτης τεκμοποίησης. Διότι τα παιδιά και η
δημιουργία οικογένειας είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση και όχι ένα είδος life-style. Η μητρότητα/πατρότητα πρέπει να
είναι συνειδητοποιημένη επιλογή και όχι ευκαιρία για τους κυνηγούς επιδομάτων
και προνομίων.
Και για να
πιάσουμε τις προτεινόμενες «λύσεις» των πολιτικών, είναι ένα βλακώδες πρόσχημα, αφού κανένα λογικό επιχείρημα
δεν μπορεί να δικαιολογήσει την λύση του ασφαλιστικού με την εισροή μεταναστών.
Οι, ως επί το πλείστον, μουσουλμάνοι μετανάστες έχουν πολυμελείς οικογένειες
που παρασιτούν απομυζώντας προνοιακά επιδόματα, ενώ συγχρόνως συνεισφέρουν
ελάχιστα εώς καθόλου στο ασφαλιστικό σύστημα. Λόγω των πολιτισμικών τους
ιδιαιτεροτήτων εργάζεται μόνο ένα μέλος της κάθε οικογένειας, με τις γυναίκες
να λαμβάνουν μόνο επιδόματα μητρότητας και πολυτεκνίας, και μεγάλο ποσοστό των
οικογενειών να αρκείται στα επιδόματα και να μην επιθυμεί να εργαστεί κανένα
μέλο τους. Ενδεικτικά, το 44% των Σομαλών στην Δανία δεν έχει εργαστεί ποτέ
στην ζωή του και ζει αποκλειστικά και μόνο με επιδόματα[1].
Η αύξηση του
πληθυσμού δεν πρέπει να αποτελεί αυτοσκοπό. Δυστυχώς, στον ευρύτερο εθνικιστικό
χώρο οι περισσότεροι συναγωνιστές είναι θύματα της χριστιανικής ηθικής και
υποστηρίζουν το άκρως αντίθετο από τα παραπάνω. Φανατικοί χριστιανοί που τάσσονται
δογματικά εναντίον των εκτρώσεων, δεξιοπατριώτες κρατιστές που υποστηρίζουν ότι
το κράτος πρέπει να δώσει προνόμια για την τεκνοποίηση, άτομα που αδιαφορούν
για την ποιότητα των παιδιών και θέλουν απλώς μια αύξηση του πληθυσμού
αποτελούμενου από άτομα αμφιβόλου ποιότητος. Αντί λοιπόν ο άτεκνος χριστιανός
δεξιπατριώτης να προσπαθεί να πείσει το πάσχων από AIDS πρεζόνι που έμεινε
έγκυος εκδιδόμενη για την δόση της να κρατήσει το παιδί, καλό θα ήταν να κάνει
ο ίδιος παιδιά και να αφήσει τα μιάσματα στην μοίρα τους. Διότι φυλετισμός δεν
σημαίνει επιβίωση με κάθε τρόπο, αλλά εξέλιξη και πρόοδος.
Αυτό που θα
πρέπει να μας ανησυχεί είναι η αλλοίωση του πληθυσμού με την εισροή αλλόφυλων
εισβολέων. Η μείωση του πληθυσμού από μόνη της δεν είναι καθόλου ανησυχητική.
Ίσα ίσα που θα πρέπει να ενθαρρύνεται η τεκνοποίηση αποκλειστικά και μόνο των
άξιων να τεκνοποιήσουν, ενώ αντιθέτως θα πρέπει να αποθαρρύνεται η τεκνοποίηση γι
αυτούς που έχουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις να γίνουν γονείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου