Αγανακτισμένοι καί κίτρινα γιλέκα.

Παρακολουθώντας κανείς την Ελληνική τηλεόραση θα δει πολλές άστοχες συγκρίσεις των αγανακτισμένων της πλατείας Συντάγματος με το κίνημα των κίτρινων γιλέκων που λαμβάνει χώρα τα τις τελευταίες εβδομάδες στην Γαλλία. Με μοναδικό κοινό στοιχείο την ακέφαλη και ανοργάνωτη δομή, τα κίτρινα γιλέκα λοιδωρούνται από αυτήν την απαράδεκτη απόπειρα σύγκρισης για τους εξής λόγους:

1.    Οι αγανακτισμένοι ήταν ένα ξεκάθαρα σοσιαλιστικό κίνημα που ζητούσε δημεύσεις περιουσιών, κρεμάλες, επιδόματα και διορισμούς. Αντιθέτως, τα κίτρινα γιλέκα ξεκίνησαν με αντίθετη κατεύθυνση που επικεντρώνεται στην μείωση των φόρων στα καύσιμα και γενικώς της μείωση της ληστρικής φορολογίας που επιβάλλεται προκειμένου να γίνει η σοσιαλιστική αναδιανομή του εισοδήματος.
2.      Οι αγανακτισμένοι ήταν δημόσιοι υπάλληλοι, επιδοματολάβοι, ΕΣΠΑτζήδες, συμβασιούχοι και γενικώς όσοι ανακάλυψαν ότι με τα νέα μέτρα οι στρόφιγγες κλείνουν γι αυτούς, όταν οι παραγωγικές τάξεις είχαν ήδη μια 5ετία που υπέφεραν. Γι αυτό και οι συγκεντρώσεις τους γίνονταν τις καθημερινές (συνήθως τις Πέμπτες), ώστε τα Σαββατοκύριακα να πάνε για καμιά βουτιά στο εξοχικό τους.
3.      Τα κίτρινα γιλέκα είναι η μικρομεσαία παραγωγική τάξη που υποφέρει περισσότερο από την επιδοματική πολιτική, διότι μόνο πληρώνει και δεν λαμβάνει. Και με την χειροτέρευση της οικονομίας οι παραγωγικές τάξεις πραγματικά αφαιμάζονται προκειμένου να στηρίξουν την σοσιαλιστική παράνοια του νεκρολάγνου Μακρόν. Χαρακτηριστικό της ποιότητας των κίτρινων γιλέκων είναι η χρονική στιγμή της δράσης τους, που είναι τα Σαββατοκύριακα.
4.      Κι ενώ στην Ελλάδα οι αγανακτισμένοι ήταν παράσιτα συνηθισμένα στις απεργίες, πορείες και παρόμοια πανηγύρια, τα κίτρινα γιλέκα αποτελούνται από ανθρώπους της παραγωγής. Η Γαλλική μεσαία τάξη δεν έχει πείρα στις πολιτικές αναταραχές και στις απεργίες. Μια κοινωνική τάξη που το σύστημα την ήθελε πειθήνια να κάθεται στα αυγά της κάθε φορά που ο σοσιαλιστικός κρατισμός καταλήστευε τον μόχθο της, μια τάξη που ήταν πάντα οι υπάκουοι υπερφορολογούμενοι πολίτες. Αυτή η τάξη όμως ξύπνησε και σαν τσουνάμι θα πνίξει τα παράσιτα του σοσιαλισμού...
5.      Και βεβαίως η αισθητική των δύο αυτών κινημάτων είναι εκτός συγκρίσιμων πεδίων. Από τη μία έχουμε τους σιχαμερούς αριστερούς με το αμπέχονο ή το γιλέκο να στήνουν στο Σύνταγμα πλαστικά τραπεζάκια και να λένε βλακείες, ενώ στη Γαλλία έχουμε μια ομοιόμορφη και καλαίσθητη αντίσταση με συγκεκριμένο σκοπό.